'Οτι τελειώνει σε "α" ...

Την Σελίτα την αγαπησα για 11 νυχτες.

Εκεινο το απογευμα στους δρομους υπηρχε πολύς κοσμος.Πίναμε καφε στην κεντρικη πλατεια του Μιλάνου με την Ερνέστ και τον Έντγκορ.Οι δυο τους μαζι ειναι ενα αξιαγαπητο ζευγαρι που δεν χορταίνουν τον έρωτα.Οταν μπορουν και βρισκουν χρονο για μένα με καθυσηχαζουν οτι θα μου ξανασυμβει.Αληθινα ομως οταν βρισκομαι δίπλα τους νιωθω οτι μου χρωσταν.Αλλα αυτο ειναι μια άλλη ιστορία.Ηταν εκλογες μια μερα πριν.Σάββατο απογευμα και μονο τα περιστερια σε αυτην την πλατεια πετουσαν οπως και χθες.Αδιάφορα.Υπηρχε ένταση ,μπορουσες να το νιώσεις.Η τελευταια μερα της βδομαδας μεχρι και να αποφασιστει ποιος θα αλλαξει την πολη για την επομενη τετραετια.Τον Σελίτ τον ειδα που πέρασε απο διπλα μου σαν σίφουνας μεχρι και που χαθηκε σε ενα απομακρο σοκάκι.Κρατούσε ενα κουκλάκι και οταν προσπάθησα να τον σταματήσω τραύλισε:
"Πρέπει να κοιμηθώ.Πρέπει να ονειρευτώ ξανα."

Ειμαι η Σελίτα.Τον Σελίτ τον αγαπησα για 11 ημερες.

Ο Σελιτ ξυπνησε μετα απο 2 ημερες συνεχούς ύπνου.Το πρωτο πραγμα που αντικρησε ηταν ένας καθρεφτης.Ο Σελιτ κοιμαται χαμω σε ενα αχουρι που ηταν καποτε αρχοντικο.Αυτο θεωρητικα ειναι το σπιτι του.Εχει τρια δωματια μεσα.Μαζι αναρτήσαμε στην εισοδο το πανι με τον λογότυπο κεραυνο.Γραψαμε με κοκκινο σπρέι σε αυτο το λευκο πανι:
"Θα μεινουμε εδω για παντα.Θα μεινουμε μαζι,ενωμενοι και ας ειμαστε μονο δύο".
Τωρα ο Σελιτ εκει κοιμαται μονος του μεχρι και το τελος του μηνα οπου θα πρεπει να το εγκαταληψει και αυτός.
Μετα θα παψει να ειναι καταληψη νομικά ,θα πρεπει να φυγει για το επομενο αρχοντικο.
Οταν ξυπνησε κολησε την μουσουδα του στον καθρεφτη και φανηκε ενοχλημενος.Τα ματια του δεν θυμηζαν ανθρωπο ξεκουραστο. Κοκκινα ,φλογερα λες και ξαγρυπνος εμεινε ολες αυτες τις νυχτες που περασαν.Και περασαν πολλές.Ομως αυτος κοιμωταν εχωντας μια εμμονη.Αν μεσα απο τον λυθαργο μπορεσε να συγκρατησει κατι ηταν τα μάτια της.Σηκωθηκε αψηφοντας την βασανισμένη οψη του και εχωσε το κεφαλι του στον νιπτηρα.Η Σελίτα θα ερχοταν σε λιγο.Την φανταστηκε να αδιαφορει για τον χρονο και ας μην μενει χρονος.Μπροστα απο εναν τεραστιο οβάλ καθρέφτη να φτιάχνεται για να ερθει σε αυτον όμορφη.Να χαμογελάει μπροστα στον καθρεφτη και να χορευει,να κανει τρελες χανοντας την αισθηση του χρονου. Πέρασε ώρα όμως και αρχισε να ανησυχει.Σκεφτηκε πως θα αργισει και σημερα.Ο Σελιτ σκεφτηκε:
"Η Σελίτα ολο ετσι κανει.Λεει πως θα'ρθει και μετα το μετανιωνει.Το εχω συνηθισει εξ'αλλου ,δεν ειναι περισοτερο κακο απο άλλοτε"
Αυτα σκεφτηκε και αποφασισε να ξανακοιμηθει σαν να μην ξυπνησε ποτε για αυτο το πρωινό.

Η Σελιτα ξυπνησε ξαφνικά μέσα απο εναν ωφέλιμο εφιάλτη.Με μια πεταχτή κινηση ξεκολησε το κορμι της απο σκεψεις.Κατευθυνθηκε προς την ντουλαπα να ριξει κατι πανω της και κοιταξε πισω.Οι σκεψεις κειτωνταν ακομα στο κρεβατι.Μελαμψες,γυμνασμενες με ενα χαμογελο ανόητο.Πλησιασε τον αντρα στο κρεβατι της και τον σκεπασε.Οχι στοργικα σαν να περιμενει την στιγμη που αυτος θα ξυπνησει να τον φιλησει στο στέρνο ,μα ασυναισθητα οστοσο με σκοπο .Τον σκεπασε ηρεμα μονο για να μην τον ξυπνησει.Δεν θα το ηθελε αυτο.Το πορφυρό τρύπιο σεντονι εκρηψε έγγιστα το προσωπο του αντρα που ησυχαζε περιφανος.Η Σελιτα κοιταξε εναν καθρεφτη.Μεσα απο αυτον προσπαθησε να δει τον αντρα και ποσο καλα τον εχει σκεπασει.Κομματια στο κορμι του ξεπροβαλαν απο το τρυπιο σεντονι.Το ρολοι εγραψε 6 και 11 τα ξημερωματα στα ματια της.Ενα αναπωδο εννιαρι και δυο κάθετες γραμμες στην δεξια καταγάλανη κόρη της.

Εξω ακουγοταν ο οχλος που πανηγηριζε για το αποτελεσμα των εκλογων.Ο ανδρας που κοιμοταν στο κρεβατι της Σελιτα μπορουσε να το ακουει και ας το εκρυβε.Ξυπνησε ο ψεύτης μολονοτι παριστανε τον κοιμησμενο.Του αρκουσε που ηταν εκει και εστω ετσι,καλλυμένος.Ηξερε πως σε λιγο θα μαζεβε τα ρουχα του όπως και να 'χει.Το ειχε κανει με πολλες γυναικες αλλα η Σελιτα ηταν τοσο διαφορετικη.Κρύφτηκε εκει απο κάτω ήσυχος.Μεσα απο την τρυπα στο σεντονι προφτασε να δει τεσσερα μηδενικα απο το ψηφιακο ρολοι στον τοίχό.
00 και 00 εγραφε ,αλλα αναποδα στον κοσμο της Σελίτας.Δωδεκα το μεσημερι λοιπόν ,οι κουρτινες κλειστες αν και τον αέρα ηταν ευκολο να τον ακουσει πως σφηριζε οργησμενος στα αυτια του.Εκει χωμενος που παρεμενε διχως λογο κατω απ'τα σκεπασματα και τρυπωνε απ'΄τις τρυπες.
Η Σελιτα περασε διπλα απ'το κρεβατι και ανοιξε τα παραθυροφυλλα.Ο παγωμενος αερας περασε στο δωματιο και ανασηκωσε για λιγο τα σεντονια.Ο ανδρας ανοιξε τα ματια σαν να ξυπνησε για πρώτη φορα.
Η Σελιτα δεν κοιταξε πισω στο δωματιο μολονότι γνώριζε.Εβγαλε το κεφαλι της απ΄το παντζουρι και υσεπνευσε καθαρο αερα λες και ενιωσε φυλακισμενη.Ενα κομματι χαρτιου ξεκολησε απ'την διπλανη κολονα και εσκασε στο περβαζι της.
"Ψηφιστε με.Ειμαι ο καλυτερος".
Απο την πισω μερια καποιος ειχε γραψει σε μια γωνιτσα με στυλο:
"Σιγα μην βγεις και φέτος παλιοτόμαρο" .
Η Σελιτα ανοιξε ενα συρταρι και εγραψε πανω στο χαρτι με μαύρο μαρκαδόρο.
"Φευγω.Οταν γυρισω να μην εισαι εδω" και χτυπησε την πορτα με δυναμη ξοπισω της.

Ο Σελίτ ξυπνησε μια ωρα πριν.Στις 11 και 11.Δεν κοιταξε τον καθρεφτη αυτην την φορά παραμονο κατευθυνθηκε ανησυχος προς τις σκαλες.Φτανοντας στην εισοδο αντικρησε την Σελίτα.Της ειπε καλημέρα και σ'αγαπω.Η Σελιτα τον αγκαλιασε τρυφερα και σταθηκαν σε αυτο το σημειο αμιλητοι για ωρες . Προτεινε να ανεβουνε πάνω νιωθοντας μεγάλη αμηχανια. Ο Σελιτ εγνευσε καταφατικα και της έσφηξε το χερι.Μαζι λοιπον ανεβηκαν τις σκαλες και κατέληξαν στο αρχοντικο.
Μπαινοντας μεσα η Σελιτα διστασε και πήγε να κανει ενα βημα πισω πριν η πορτα κλεισει για παντα.
-Το 'χεις ακομα.. ειπε η Σελιτα και εγνευσε προς το κουκλάκι που ηταν κρεμασμενο πισω απ'την πόρτα.
-Ναι το'χω ,αποκριθηκε ο Σελιτ.Λοιπον ..θα μπείς;
-Λοιπον...Ναι.Αυτο θα κάνω, ειπε η Σελιτα δακρυσμένη και τραβηξε το κορμι της σαν να τραβαει πισω της τα χρόνια που πέταξε ανοιγωντας κάποτε την ίδια πορτα για να φυγει.
Οι δυο τους μπηκαν μεσα για να διασχυσουν τρία δωματια.Το καθιστικο ηταν στο τελος,το τελευταιο δωματιο.Περπατησαν με αργες κινησεις σκεπτόμενοι ποσο τους απομενει μεχρι και το τέρμα του διαδρόμου.Αν τους εβλεπες θα ελεγες πως ειναι τεχνιτες που ήρθαν να επισκευασουν τον χωρο.Όχι καλλιτεχνες.Αν τους εδινα τώρα ενα πινέλο θα φτιάχναν καινουριες ζωγραφιές στους τοίχους.Σαν τεχνίτες επιμένω.Όχι καλιτέχνες.Η τέχνη καταστρέφει τις σχέσεις με την εμμονη της.Ομως εχουν λιγο ακομα να περπατησουν.
Περιφερθηκαν αρκετα μεσα στο αρχοντικο παριστανοντας πως υπαρχει κατι εκει να κανουν.Επειτα παυσαν να κοβουν βολτες συγχρονισμένα λες και τα τρια δωματια γιναν ενα και δεν υπαρχει διαφυγη.Ο Σελιτ σταθηκε πανω στο κρεβατι στρονωντας τακτικά το κρεβατι .Η Σελίτα έκανε πως παρατηρει τους πινακες στους τοιχους και μετα πλησιασε διστακτικα,τον κοιταξε.Επειτα χαθηκε στην αγκαλια του οπου παραδώθηκε εκει μεχρι και το ξημέρωμα.

-Κλεισε το παραθυρο ,σε παρακαλω ,είπε τρέμουλιάζοντας.Οχι απο το κρυο ,άλλα απο γυναικεία διαίσθηση.
-Κρυώνεις; ρωτησε ο Σελιτ και την χαιδεψε τρυφερά στο μετωπο.
-Δεν θα κρυωνεις άλλο ,θα το δεις.Εισαι μαζι μου τωρα.Τελειωσαν ολα.Εγω ειμαι ,την καθησηχασε ο Σελιτ και κουρνιασαν ο ενας στην αγγαλια του αλλου να κλεισουν τα ματια αγαπημενοι.Τοσο αδιαφοροι για τον μέλλον.

Στο αλλο διαμερισμα ο ανδρας αποφασισε να ξυπνησει πραγματικά.Κοιταξε τον καθρεφτη και δεν του αρεσε καθολου η οψη του.Οτι εβλεπε σε αυτο το σπιτι ηταν ξενο.Ισως αν ο καθρεφτης προβαλε μαζι με αυτον εναν αδειανό φοντο να μην ενιωθε τοσο αβολα.Τα έπιπλα όπως ήταν τοποθετημενα δεν του αρεσαν καθόλου.Σκέφτηκε να τα αλλάξει θέσεις.Το δωματιο ομως ηταν άδειο.Αν μπορουσε να βλέπει μονο το γυμνασμενο του κορμι,την περηφανη οψη του για το χθεσινο βραδυ να μην ενιωθε και αυτος άδειος.Όχι οτι ενδιαφέρθηκε για την Σελίτα.Ομως αντι γι'αυτο αντίκρυσε ενα προσωπο ξενο δικο του σε ενα χωρο δικο του ξενο.Πλησιασε ο βασιλιάς τον θρονο και τραβηξε τα σεντονια μεχρι πανω.Τοποθετησε τα μαξιλαρια που ηταν πεσμενα κατω ,ξανακοιταξε τον καθρεφτη άλλη μια φορά.Τωρα λιγο καλυτερα σκεφτηκε.Εγώ κοιμηθηκα χθες σε αυτο το κρεβάτι.Για πρωτη φορα ξεφυσηξε ανακουφισμενος.Ντυθηκε με αργες κινησεις και αρχισε να ψαχουλευει τον χωρο.Πεσμενο διπλα στο κρεβατι αντίκρησε το σημειωμα.
"Φευγω.Οταν γυρισω να μην εισαι εδω" ψυθηρισε διαβάζωντας το στον εαυτο του ,λες και το 'γραψε ο ίδιος.Πηρε τηλεφωνο στην δουλεια του.Τους ειπε πως δεν θα ερθει σημερα είναι αδιάθετος πρόσθεσε.Ισως ουτε και αυριο ειπε.Και μετα αρχισε να εξερευνει τον χωρο ατάραχος.Ειδε φωτογραφιες .Ειδε προσωπα ξενα .Ακουσε μυνηματα στον τηλεφωνητη.Φωνες χαρουμενες ,φωνες λυπημενες και αποφασισε.Να μείνει για παντα εδω,σε αυτο το εγκαταλειμμένο σπίτι.
Περισότερο ξένος να βρει τον εαυτό του.