Η ζωή είναι ενα χοιροστάσιο.

Η ζωη ειναι ενα χοιροστασιο. Υπαρχει ενα κτίριο που δεν γνωριζει κανεις την σημασια του. Δεν μπορουμε να το ανακαλυψουμε λενε. Δεν υπαρχει λογος και να γινει προσθετουνε. Αυτοι που μας μιλανε φοβισμενα γι'αυτο ,οταν βρουν χρονο. Ειναι τοσο καλα κρυμενο μυστικο. Ενα χοιροστασιο που τηρειτε αυστηρη σειρα προτεραιότητας. Αναμονης. Το καπνισμα βλαπτει σοβαρα εσας και τους γυρω σας. Οι γυρω σας βλαπτουν εσας οπως και να΄χει. Καπνιζοντες ή οχι. Μερικοι ανθρωποι θα πρεπει να φορανε μπλουζακια. Λευκο τ-σερτ κολημενο στην σαρκα τους που δημιουργει φαγουρα με τεραστια γραμματα να προτάσει την ενοχη τους:
"Η καθημερινη ενασχόληση μαζι μου βλαπτει".
Ετσι θα πρεπει να κυκλοφορουν. Η διόλου εκπληξη. Ανακαλυπτωντας έναν ακομη κρετίνο. Ετσι θα μπορεις να τους αποφευγεις. Αυτοι θα πανε τελευταιοι στο χοιροστασιο. Ετσι λενε κάποιοι που ξερουν αλλα ειναι οστοσο λιγοι. Εγω δεν ξερω αν μπορω να τους πιστεψω. Τι να πιστεψω δεν μπορω να ξερω με ολα αυτα που διαβάζω. Στα παραμύθια . Τοσο λιγοι ειναι. Οχι σε δυναμικό αλλα σε δυναμη θελησης. Θελω να πιστεψω οτι υπαρχει ενας λογος. Αυτο το θελω. Για να υπαρχουν οι λεξεις. Η αναγκη εκφρασης. Ο τρομος ,ο ιλλιγγος. Καποια μερα απ'αυτες ξεκιναω ενα ταξιδι. Αναζήτησα το χοιροστασιο και νομιζω οτι βρηκα την κρυψωνα του. Διαβασα ολα τα παραμυθια. Μιλησα με ολα τα ζωα απ'τα παραμυθια που στοιχειωνουν αυτά. Τα εκαψα και επειτα εσβησα την φλογα με δακρυα θερμοκρασιας δωματιου. Παγερα αδιαφορα αν επραξα σωστα ή οχι. Ειναι λυπητερο να θελεις να καταστρεψεις τον κοσμο. Ομως υπαρχει αυτο το χοιροστασιο. Που δουλευει με αργους ρυθμους. Οσο και η ταχύτητα που κατεβαζω το Life.zip. Η αναμονη ειναι εξουθενωτικη. Και πρεπει να τρεξω.

Η ζωη ειναι ενα χοιροστασιο. Μεσα σε ενα παραμυθι.Τα παραμυθια εχουν τελος.Ολα εχουν τελος. Καλώς ή κακώς. Αρα ολα ειναι ενα παραμυθι. Θελεις να ανακαλυψεις τον κοσμο; Ψαξε βαθια στα παραμυθια. Μετα καψτα.

Η ζωη ειναι ενα χοιροστασιο. Μεσα σε ενα παραμυθι. Με ζωα χαμογελαστα που κρατανε οπλα. Με πτώματα αναγνώστες που βιάστηκαν να τα διαβάσουν. Με κοτες που συμπεριφερονται σαν ανθρωποι και τρωνε ακομα και κοτοσουπα. Χτυπημενες καλα με αυγολεμονο. Μαγειρευουν σουπες γιατι ειναι αρρωστες κότες. Υποφερουν απο γριπη των ανθρωπων. Καποιοι επιμενουν οτι τα γουρούνια ειναι μονο τρία στον αριθμό. Εγω οταν βγαίνω βολτες με το ποδηλατο μετράω πολλα γουρουνια στον δρόμο. Γουρουνια ανθρωπους, γουρουνια πουλιά, γουρουνια δεντρα. Η ζωη ειναι ενα χοιροστάσιο. Οι ανθρωποι φτιαχνουν τα παραμυθια. Οι οργισμενοι ανθρωποι τα καίνε και κρατανε τις σταχτες σε μικροσκοπικα μπουκαλακια.Κολανε και ενα χαρτακι που αναγραφει την μερα της επανάστασης τους. Μέχρι και να ολοκληρωθει η διαδικασία της πολυαναμενόμενης επαναστασης. Εκεί που τα ζώα θα λυτρωθουν απ'την εξαφάνιση των ανθρώπων. Να ξαναπλασουν το ζωικο βασιλιο με δικους τους κανονες. Οι αναμνησεις ειναι σημαντικες. Η συλλογη τους σε μπουκαλακια μάταια. Η ζωη ειναι ενα παραμυθι. Μια εντονη ενασχοληση με κινητρο την καθημερινη αποφυγη της επαναληψης. Για να αποφυγεις την επαναληψη πρεπει πρωτα να επαναληφθεις. Μεχρι και σε σημειο που ολα σου φαινονται διαφορετικα. Για να αγαπησεις τους αλλους πρεπει πρωτα να μισησεις τον εαυτο σου. Ο καθρεφτης ειναι ενα οριο. Που πρεπει να σπασεις. Οσότου και υποκλειθεις στο ειδωλο σου. Δίχως δέος. Και αυτο να παραμεινει χαμογελαστο ακινητο. Ανίκητο. Στον καθρεφτη σαν φωτογραφια ασπρομαυρη ,κοντραστ στο πολυχρωμο δωματιο και να γελαει μαζι σου. Ο αναγραματισμος ειναι ενα τεχνασμα της επινοης. Να μπορω να αντιστρεψω τους κανονες που θα φτιάξετε. Η επινοη ειναι μια εμμονη της ευφυίας. Η ευφυια ειναι κατι προσωπικο που μονο εγω το ξερω. Η αλλαζωνία ειναι σαν το καθημερινο γαμησι σε κρυψωνες. Το ευχαριστιεσαι μα νιωθεις συνάμα και ντροπή. Οι κανονες ειναι για τους κανονικους. Οι κανονικοι θα αργισουν να πανε στο χοιροστασιο. Εγω βιάζομαι. Χτυπανε τηλεφωνα εκει που γράφουμε. Σηκωνουμε τηλεφωνα αυτά, απανταμε σε ερωτησεις με δικες μας ερωτησεις. Σκεφτομαστε στιγμες που χασαμε μεσα απο λογια που κρυψαμε. Σε τηλεφωνικα καλωδια. Επειτα με κρισεις πανικου καλουμε αριθμους άγνωστους για να ακολουθήσει μια φωνη που θα πει:
"Παρακαλω ,ποιος ειναι;"
Και εμεις θα απαντησουμε ιδρωμένοι : "Ξεχασα να σου πω οτι σε χρειαζομαι."
Τωρα ειναι αργα μίστερ.

Η ζωη ειναι ενα χοιροστασιο.Υπαρχει ενα κτιριο που δεν γνωριζει κανεις την σημασια του. Ολοι εκει θελουμε να φτασουμε. Γεναμε παιδια για να κοιταμε μεσα απ'τα ματια τους. Η οραση καποτε θα μας προδωσει. Αυτο ειναι φοβος. Μα ειναι τοσο ομορφο το να κοιτας. Οχι ν'αγγιξεις , να κοιτας θελεις. Τα διαβαζουμε παραμυθια για να κοιμηθουνε γρηγορα. Σαν να θελουμε να απαλαχθουμε απο αυτα για λιγο. Οταν τα χρειαστουμε θα τα αφυπνισουμε πάλι. Το επομενο πρωινο,ισως;. Αν μπορουσαμε να αλλαξουμε την μονοτονια στον χρονο θα ηταν ενδιαφερον. Πολλοι θα τον γυρνουσαν πισω να ξαπλωσουν σε εκεινο το κρεβατι σαν παιδια ξανα. Να ακουσουν απο αλλους παραμυθια. Αυτοι ειναι που επαναλαμβανονται. Η επαναληψη ειναι βαρετη σαν λεξη. Για να αποφυγεις την επαναληψη πρεπει πρωτα να επαναληφθεις. Ετσι λοιπον. Οπως και προαναφερα. Αλλοι θα τον γυρνουσαν περισοτερο πισω να ξαναγραψουν αυτα τα παραμυθια με αλλη έκβαση. Περισοτερα γουρουνια. Λιγοτεροι λυκοι. Λυπητερο τελος. Εγω θα τον σταματουσα στην στιγμη. Οχι ενοχος.

Η ζωη ειναι ενα χοιροστασιο. Ακριβο,πολυτελες απαραιτητο για το επομενο βημα. Υπαρχουν δρομοι που ακολουθεις χωρις την σκεψη οτι καπου θα φτασεις. Το πελμα σου γυμνο βουτά σε κοφτερες γραμμες που δημιουργουν καμπυλες. Ειναι οι γραμμες που διαχωριζουν την κατευθυνση στην μεση του δρομου. Ασπρές οταν μπορούν. Διακεκομένες άλλωτε. Την εκδοχη που πρεπει να παρεις. Δεν γραφουν που θα καταληξεις. Δεν ξερεις αν πρεπει να πας πισω. Αν μπροστα πρεπει να κινηθεις δεν ξερεις"και". Γινονται κοκκινες απ'το γυμνο σου ποδι κομμενο βαθιά απ'τις εναλαγες. Στάζει αίμα μα περισοτερο απογοητευση. Οχι δεν ειναι τυπογραφικο λαθος. Εσυ πίσω εγω μπροστα απ'τον συνδεσμο "Και".
Το "και" οταν ανοιγει φραση αφαιρει την σημασια της λενε. Και αντε και γαμησου λοιπόν. Για να στρίψεις επιδεξια πρεπει πρωτα να μεταμορφωθεις σε παραμυθι. Ενα παραμυθι με φιδια. Μια οικογενεια απο φιδια που δουλευει και εργαζετε καθημερινα σαν ανθρωπος. Η οικογενεια Κροταλία. Οι μισοι απ΄την οικογενεια αυτη δουλευουν σε μια κουφάλα στο τελος του δρομου,που υπαρχει ενα δασος. Ο μπαμπας ,η μαμά και η μικρη κόρη Κροταλία εργάζονται εκει σκληρά. Ειναι μικροπωλητες ραβουν τσαντες, κοβουν ζωνες, τοποθετούν πρόκες, πακετάρουν εμπορευματα με ανακούφιση. Όλα απο δερμα φιδιου. Τις πουλαν σε τιμες λιανικες. Αλλωτε τις δανειζουν αν χρειαστει ,σαν τα ονειρα. Αρκει ο πελατης να τα επιστρεψει και να τους δωσει τα διπλά. Αυτη ειναι η συμφωνια οταν δεν εχεις να πληρωσεις. Στο σπιτι υπαρχει ο τεταρτος της οικογενειας Κροταλία που καθεται μονος. Το μικρο φιδι οταν μεγαλωσει θελει να γινει επιστημονας. Ενα βραδυ το εκμυστηρευτηκε στην μαμα Κροταλία εκει που του διαβαζε παραμυθια.Τυλιγμενος στον λαιμο της. Ετσι εμαθε να υσηχαζει. Και αυτη οπως πηγε να του κλεισει το στομα με τα φιδισια αλλόκοτα χερια της το παιδι την δάγκωσε απο φόβο. Δεν είχε προλαβει να ολοκληρώσει την φράση του . Και της ειπε για δευτερη φορα καθολου μετανιωμενος για οτι εκανε:
"Οταν μεγαλωσω θα γινω επιστημονας ειπα και εμμενω σε αυτο. Θα φτιαξω το αντιδοντο για το δηλητηριο. Θα σε απαλαξω απ'το κακο που σε εφερα. Εσυ να περιμενεις τωρα, μην πεθανεις, σε παρακαλω. Προσπαθησε να μεινεις ζωντανη. Καποια μερα θα σε σωσω".