.

Monday, January 29, 2007

10.00 ακριβώς



Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Δεν γεμισα με λεξεις λευκες σελιδες. Δεν παλεψα με γραμματα φρασεις στην μνημη. Δεν μελαγχολησα. Σου απλωσα το χερι μου το επεστρεψες.
Και εγραφε η παλαμη με στυλο «Σημερα θα κοιμηθεις νωρις αγαπη μου»
Εγω όταν στο εστειλα εγραφε «Βάλε χρηματα να αγορασω καινουργιο εγκέφαλο»
Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Δεν σου διαβασα στιχους απο το ποιημα "θανατος" στις 5 τα χαραματα. Δεν σου εφτιαξα πρωινο. Δεν σου εκανα τσαι απο βαλσαμο να αποκοιμηθεις στις 6.30. Σημερα κοιμηθηκα νωρις και ποτε δεν σου χαιδεψα τα μαλλια. Τα μαλλια σου πεφτουν σαν την ελπιδα. Ειναι ψευτικα φορας περουκα σαν την αυταπατη. Εισαι μια απατεωνισα και ανοικεις στο τσιρκο .Και ξερεις γιατι; Ξερεις αλλα δεν μ'αφηνεις να το γραψω. Και Και Και Και... Γιατι αυτα που εγραψα πριν σοκαρουν (εσβησα ηδη καμοια 10 γραμμες). Που να γραψω και αλλα; Να βαλω εικονες που σ'επνυγα και φωναζες
«Ευχαριστω..ετσι απλα»

Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Και ξερεις γιατι; Γιατι δεν υπαρχεις. Γιατι ποτε δεν ηρθες το χθεσινο βραδυ απο νωρις. Νωρις το βραδυ να με κανεις να ανυσηχω και να φυγεις να με αφησεις γεματο απο αγνοια. Και Και Και Και... Δεν ηρθες απλουστατα γιατι δεν υπαρχεις (το είπες αυτο κοίτα πριν).
Δεν μου τραγουδησες. Δεν γελασες. Μην γελας μαλακα ποτε δεν μου τραγουδησες. Μου εστειλες κατι απο αυτα που το ακους. Βαζεις το γουιναμπ το παλιο αυτο που δεν μπορει να παιξει βιντεο και μονο ακους. Σου ειπα ομορφο.
«Ειναι ομορφο σου ειπα».
Σαν εσενα. Ξεχασα να πω την αληθεια ομως. Αυτο που πηρα απο εσενα ηταν αδειο. Για 150 δευτερολεπτα ακουγα την ανασα σου που ακροβατουσε απ'το μικροφωνο. Σου ειπα στειλε μου την καρδια σου σε εμπιθρια. Δεν ενοουσα τον κτυπο της. Σου ειπα στειλε μου το χαμογελο σου. Δεν ηθελα την φωτογραφια σου. Δεν το ηθελα χρωματιστο. Σου ειπα γραφω τοσο γρηγορα οταν ειμαι μαζι σου. Ενοουσα οτι χυνω γρηγορα. Γιατι σε γαμουσα ακαταπαυστα οσο εγραφα. Μην ζητησεις συγνωμη που δεν το καταλαβες. Καθε τροπος επικοινωνιας. Καθε βλεμα κρυφο σκεψη αναγκη οραση γαμησε με. Αυτο. Και Και Και Και... Τι μαλακας που εισαι και γινεται να σ'αγαπω. Αφου σου ειπα οτι σε μισω. Και ξερεις γιατι; Γιατι ειναι 8.30 και βαζω ξανα τσιπουρο. Γιατι ξυπνησα μεσα απτα δαχτυλα μου να παλεβουν με προεκτασεις και να θελουν να σε φτασουν. Να γινουν πιο πολλα απο 10 να θελουν Και Και Και Και... κοβουν φυτεβουν αηδια ανοια σκατα στο προσωπο μου. Ξυπνησα πνυγμενος απ'τα δακρυα. Και ενας τυπος απ'εξω προτασει με ντουντουκα απ'το ντατσουν
«Πάρτε ψάρια ,ειναι φτηνα».
Μα ποσο ψευτης γινεται να ειμαι; Αφου σου λεω οτι δεν εχω κοιμηθει καθολου. Ή μηπως λεω οτι σημερα κοιμηθηκα νωρις; Ποσο χορτατος απο υπνο; Ψεμα θα ειναι αν πω την αληθεια. Σου ειπα σ'αγαπω σημερα. Δεν ρωτησες γιατι. Και ξερω γιατι δεν το εκανες.Γιατι σου ειπα :
«Σ'αγαπω σημερα,γιατι βαριεμαι να σ'αγαπησω αυριο».
Χαμογελασες/χαιδευτηκες παιδευτηκες μεσα στην ενοχη σου γιατι.
Αν ειχα ρε μαλακα ενα οπλο αν ειχα και εναν κτυπο αν ειχα και αλλουνου σωμα μεσα μου θα σκοτωνα. (Μαλακα σταματα σε διαβαζει κοσμος).
Ωραια ας γραψω κατι ομορφο.

Ερχεται η μερα
βγαινει ο ηλιος
σαν τρομαγμενα πουλια
τα ονειρα μου σβηνουνε παλι
σαν τρεμαμενα κερια

Σημερα κοιμηθηκα νωρις.Δεν σε ηξερα δεν σε γνωρισα πως διαολο ειναι να πιστεψεις οτι γραφω για σενα;Οι ανθρωποι ειναι τοσο μαλακες που μπορει αυριο να με παρει τηλεφωνο ο πιο μακρινος συγγενης και να πει:
«Γαμιολη ανηψιε γιατι γραφεις για μενα;»
«Τελειωνε αν θελεις αλλα πριν το κανεις αλλαξε την αρχη,αν το θελεις και εσυ βεβαια»
(βγαλε το ονομα μου απ'το κειμενο σου,δεν θα σε κανω μυνηση αλλα θα σε χαστουκισω οταν εχω χρονο να σε συναντησω)
Αν θελω κατι ειναι να τελειωσω επιτελους αυτο που θελω. Ποτε αποκταει μορφη αυτο που γραφω; Ποτε σταματανε οι λεξεις; Επιθυμω να ειμαι σιωπηλος ανεκφραστος σκατα να πινω να καπνιζω να πατε να γαμηθειτε εν ολιγης. Αυτο το οπλο που λεγαμε αν γινεται. Εκανα ομως και την μαλακια να το στειλω στην Στελινα. Της εγραψα εκεινο το γραμμα που αρχιζε ως εξης:

"Αγαπητη Στε-λίνα λυπαμαι που σε στεναχωρησα επι 6 συνακόλουθα ετη.Σου ενσοκλειω στον φακελο κομματια απ'το κορμι μου να επανορθωσω.Το στομα μου μηπως και καταφερεις να το κουρδισεις.Τα χερια μου αν θελησεις να τα σφηξεις.Την καρδια μου δεν στην στελνω ,εχει τα μαυρα της τα χαλια.Κραταω για εμενα τις αναμνησεις.Σου αποστελνω και ενα οπλο το οποιο θα το φερει σε μερικες ωρες ενας αλλος ταχυδρομος. Ειναι ενας φιλος απ΄τον στρατο. Στρατο δεν πηγα και το ξερεις. Ομως δεν εχω και φιλους
Εχω μονο ιστοριες που καταφερνω μονος. Αποφασισε τι θα κανεις με την ζωη σου,εγω κουραστηκα."

Και αντι για απαντηση εισεπραξα την αρνηση. Τι αλλο πρεπει να φανερωσεις σε ανθρωπους που νοιαζεσαι για να το κανουν και αυτοι σε ανταλαγμα; Στειλε ρε μαλακα τον λογαριασμο της ΔΕΗ. Την αποδειξη απο τα βαμβακερα εσωρουχα που ψωνισες. Σε ατατσμεντ να μην μπορω καν να μυρικαστω. Ψωνιζεις βρακια και μυριζουν την γκαβλα σου σε αυτα πριν καν τα φορεσεις. Στην βιτρινα. Την συνταγη του ψυχαναλητη σου. Να γινω καλα. Οπως εγινες και εσυ. Ειναι αδικο; Καταφερες να με διαγραψεις.
Υπαρχουν μαλακες αρσενικοι που με διαβαζουν τωρα και μπορει να σκεφτουν:
«Αυτος λεει μαλακα αρα απευθυνεται σε αρσενικο και ειναι πουστης τα 'χε με αντρα και αγαπαει αντρα»
Τι ειναι αντρας; Τι ειναι σκεψη; Τι ειναι αναγκη να φυλακισεις την ανασα σου να μετρησεις τους χρονους που κανει να επαναληφθει;
Τι ειναι αποσταση ποια ειναι η αρχη;
Πρεπει να γκουκλισω λογικα ενοιες για την αναπνοη αλλα βαριεμαι
αυτο που θελω να ξερω ειναι απο που αρχιζει πριν δραπετευσει τοσο βαρια
απο το στομαχι μου την νιωθω που εχει κομπους
Πολους κομπους το γαμημενο και ας ειμαι ο πιο ευτηχισμενος ανθρωπος.
Ειμαι πολυ οργισμενος. Μα περισοτερο υπερηφανος. Δεν θελω να παταω backspace. Θελω να γραφω γιατι ειναι αναγκη εκφρασης. Και να πληρωνομαι γι'αυτο. Υπαρχουν γυναικες που ξεχνανε τα παιδια τους σε λεωφορεια. Παιδια που αρνουνται την υπαρξη της μητερας.Λ εωφορεια που εχουν οργισμενους οδηγους. Δρομους αδειους που κανεις ποτε δεν περπατησε. Υπαρχουν στιγμες. Αντε γαμησου. Ασε με να υπαρχω μεσα σε αυτες και εγω. Δικος μου ειμαι νοητά.

Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Και ας ειμαι ακομα ξυπνιος. Σε φανταζομαι να αντιγραφεις οτι κανω εγω τωρα .Να γραφεις λεξεις να φτιαχνεις προτασεις λες και ειμαστε υπεροχοι ποιητες εν ζοη.
(Η ζωη με Ω μαλακα).
Οι ποιητες πρεπει να ειναι νεκροι. Αν παραμενουν ζωντανοι ειναι γιατι νιωθουν τον φοβο στην σκεψη
«θα γινω διασημος μετα τον θανατο μου».
Καινε καταστρεφουν οτι φτιαξαν γραψαν αλλα παντα καποιος πουστης καριολης θα εχει κατι δικο σου. Ενα μειλ. Ενα γραμμα. Να το προσθεσει στο ψυχογραφημα και ν'αναγραψει:
"Νεκρος ποιητης 1111 διαβαστε τον να δειτε τι μαλακιες γραφει lol".
ΚΑι αφου εκδοθει να εισπραξουν τα λεφτα. Την αηδια του κοσμου θα παρουν. Λεφτα δεν εχει κανεις. Αηδια ολοι μας. Δωσε κοσμεεεεεεε.
Ποσο πολυ μου την σπας. Τοσο πολυ που δεν ξερω ποιο κοσμητικο επιθετο να επιλέξω. Τοσο πολυ που παιζει να εχω κανει αμετρητα ορθογραφικα λαθη. Με εξοργιζει αυτο οταν γινειτα. Θελω να ειμαι τελειος. Πουτάνα ή Πουτανί. Αυτα νομιζω οτι τα εγραψα σωστα. Ειναι γιατι εισαι εσυ. Αγκαλιασε με σε παρακαλω. Αστειευομουν για ολα αυτα που εγραψα. Ηταν για να δει ο κοσμος την αγωνια μας. Σε λιγο ερχομαι και επιτελους θα κοιμηθω στο ρουθουνι σου. Δεν εχω κοιμηθει απο τοτε που μυριζα ψεμα. Νωρις το πρωι. Σε αγαπω σφηξε με. Λεξεις θα πω. Κλοουν θα γινω. Κωλοτουμπες θα κανω. Αστεια λεξη ε; Αστειος λοιπον θα γινω αφου ετσι το θελεις. Γιατι πρεπει να σε κανω να γελασεις. Οταν γελας θελω να κοιταω τον πινακα που εφτιαξα: "Ζωη".
Ζωη μου ερχομαι φτιαξε μου καφέ. Αν ειναι ευκολο και εχεις χρονο να με αγαπησεις και εσυ. Πρόχυρα. Τουλαχιστον κοιταξε με. Πως κοιταω το άδειο. Πως το γεμιζω με μαλακία.
Πάω να κάνω εμετό.
Με σιχαίνομαι.

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

κάποτε νόμιζα οτι υπήρχαν κενοί άνθρωποι που απλά γουστάρουν να είναι κενοί

τώρα θα αλλάξω τη θεωρία

υπάρχουν κενοί άνθρωποι με γεμάτα(γαμάτα)μυαλά

δεν θα γίνω φίλος με το κενό αλλά με το μυαλό

January 29, 2007 at 11:13 AM  
Blogger salvador said...

δωσε μου μερικα νουμερα
να ξαναγενηθω
δωσε μου νουμερα γιατι πνιγομαι
εχω αποκρυψη
δεν θα καταλαβεις τιποτα
δεν ξερω αν εχω λεξεις
δεν ξερω αν εχω σκεψεις
δεν ξερω πως μιλας
το ξερω οτι δουλευεις
ειναι φυσιολογικο
εισαι ανθρωπος
εγω;
τι σκατα ειμαι;
γιατι υπαρχω τετοια ωρα εν ζωη
δωσε μου εναν λογο να μην κλαψω
δωσε μου εναν λογο να ανοιξω την αγκαλια μου
και να ΄ρθειτε ολοι εκει μεσα
εστω για λιγο
μετα θα βαρεθω
εστω για λιγο ομως

January 29, 2007 at 11:18 AM  
Anonymous Anonymous said...

δεν αντέχω άλλο τα νούμερα
passwords pin puk atm pc
παντού νούμερα

κλείνω τα μάτια και βλέπω νούμερα
δώστε κωδικό για να ανοίξουν
πάλι νούμερα

θέλω να σ'αγκαλιάσω να σ'ακούσω
πάλι νούμερα χρειάζονται

θέλω να αφήσω ένα μήνυμα στην οθόνη σου
πάλι νούμερα

θέλω να κοιμηθώ νωρίς και να ξυπνήσω στις 8.00

πάλι νούμερα

January 29, 2007 at 7:49 PM  
Anonymous Anonymous said...

Να κοιμάσαι, μια περιουσία λέξεις μας έδωσες. Δώσε και κάνα όνειρο όταν γυρίσεις. Ποιος είσαι; όσο και να σε σφίγγω δε βγαίνεις απ’ τον εαυτό σου.

January 30, 2007 at 10:14 AM  

Post a Comment

<< Home