Μιζέρια 1978 - 2007

Ο Ασπρος σταματησε να μιλαει τον Μαυρο διχως λογο. Αιφνίδια μια μερα αποφασισε οτι ποτε ξανα δεν θα μιλησουνε οι δυο τους. Ο Μαυρος δεν μιλαει τον Μπλε γιατι του΄πε κατι για την αδερφη του. «Η αδερφη σου ειναι μεγαλη πουτανα να ξες» ,τον ακουσα να του λεει οταν τον επισκεφθηκαμε στην φυλακη. Ο Μαυρος μονο στο ακουσμα «Η αδερφη σου ειναι..» πηγε να σπασει το τζαμι που διαχωριζει τους κρατουμενες απο τους επισκεπτες πριν καν ολοκληρωσει την φραση του ο Μπλε. Υστερα τον μαζεψαν οι φυλακες και εμεις φυγαμε βιαστικα. Σε ολη την διαδρομη με τον Μπλε δεν ανταλαξαμε κουβεντα. Αυτος οδηγουσε,εγω σκεφτομουν αν θα ξαναμιλησουν ποτέ μετα απ'αυτο.Και δεν ξαναμιλησαν αληθεια.Δεν τους δωθηκε η ευκαιρια εντούτοις. Ο Μαυρος σαπισε στο κελι του μεχρι και σημερα, ο Μπλε σταματησε να μιλαει μια μερα με την σειρα του τον Ασπρο. Τον λόγο τον κράτησε γι'αυτον.
Ο Γκριζος ειναι ο πεμπτος την παρεας και δεν τον μιλαει κανεις μας.Ειναι ο κολητος του Μαυρου ή μαλλον ηταν γιατι οπως προανέφερα ο Μαυρος σαπιζει στην στενη εδω και χρόνια . Η αιτία που κατέληξε στην φυλακη ηταν οτι ειχε μεγαλο στομα. Δεν θα μπω σε λεπτομερειες, απλα θεωρηστε οτι του αξιζε καθως "μιλουσε πολυ". Ο Γκριζος τον επισκεφθηκε για τελευταια φορα στο κελι του. Ο Γκριζος ειναι ιερεας. Ειναι ο μονος απ'την παρεα που καταφερε να τον πλησιασει πίσω απ'τα καγκελα. Με την προφαση οτι θελει να μετανοήσει ο Μαυρος καταφερε να φερει τον Γκριζο κοντα του και να μαθει τα νεα της παρεας.
«Πες μου, πες μου τι εχει πει ακριβως ο άσπρος για εμένα!...συμφωνήσαν μαζι του οι άλλοι; Πρεπει να μαθω τι έχει ειπωθεί..μίλα μου!»
Ο Γκριζος δεν ξερω τι ακριβως του εχει πει μεχρι και σημερα. Θα ηθελα να μαθω αλλα πρεπει να τον ρωτησω. Τον Γκριζο ομως εγω δεν του μιλαω. Ο λογος ειναι οτι υποψιαζομαι πως του εχει φανερωσει ολα τα μείον που τονισα ως προς τον χαρακτηρα του. Τον Μαυρο τον φοβαμαι και ας ειναι στην φυλακη , ετσι μονο στην σκεψη οτι εχουν απογυμνωθει ολα επαψα να μιλαω στον Γκριζο. Αυτος το σεβαστηκε και απο τοτε δεν με ξανα ενοχλησε. Διεκοψε τις εξορμησεις του προς τα μερη που συχναζαμε. Εσβησε απ΄την μνημη του τον τηλεφωνικο μου αριθμο. Τελευταια σταματησε να μου μιλαει και ο Ασπρος. Αν θυμαμαι κατι απο την τελευταια φορα που ημασταν μαζι ηταν τα λογια του: «Θα τον γαμησω τον Μπλε να ξες, ολο μιλαει για εμενα πισω απ'την πλατη μου». «Ασε που πρεπει να εχει πει και για σένα διαφορες αρλούμπες. Δεν ξερω ακριβως να σου πω τωρα, αλλα τον υποψιαζομαι»
Εγω δεν ηξερα οτι ο Μπλε το κανει αυτο ομως συμφωνησα μαζι του.«Γαμησε τον τον μαλακα» θυμαμαι να του ειπα και τσουγκρισαμε τα ποτηρια. Τον Μπλέ κάποτε τον αγαπουσα σαν αδερφο.
Οι δυο τους πηγαν ταξιδι στην Κούβα και δεν μου ταχυδρομισαν ουτε ενα καρτ-ποσταλ. Με οπισθοφυλο απο φωτογραφια του μεγαλου επαναστατη, ενα τσιγαρέτο Los habanos και το βαλσαμωμένο σκουλικι απ'τις τεκίλες που ήπιαν να συμβολίσει την μακροχρόνια φιλια μας. Τίποτα απ'ολα αυτα δεν έλαβα και ας τσεκαρώ καθημερινα την αλληλογραφία μου. Θα υποθεσω λοιπον πως τα βρηκαν. Θα σκεφτω οτι δεν μου μιλανε αλλο. Ετσι θα σταματησω και εγω να το κανω.Ο Ασπρος παλια την μισουσε την Κούβα.
Αλλαζω νουμερο στο τηλεφωνο μου και ανοιγω τον καταλογο με τις επαφες. Εκει μεσα εχω ολα τα τηλεφωνα απ'τους παλιους φιλους μου.
Στην λευκη σελιδα τον Πρασινο ,τον Κοκκινο ,τον Μπλε ,τον Μαυρο.
Στην μαυρη σελιδα εχω τον Ασπρο,τον Γκριζο,τον Κιτρινο και τον Πορτοκαλι.
Ο Κιτρινος νομιζω οτι εχει παρεξηγηθει μαζι μου. Πηρε τηλεφωνο ενα βραδυ, Σαββατο ηταν θυμαμαι και μου ζητησε να βγουμε για μπυρες. Εγω δεν θελησα ομως και ετσι του ειπα ευγενικα οτι επιθυμω να παραμεινω στην οικία μου αποψε. Αυτος καληνύχτισε και απο τοτε δεν με ξαναπηρε τηλεφωνο να βγουμε ουτε ενα Σαββατο. Προσπαθησα μετα απο αρκετο καιρο να τον καλεσω εγω αλλα ειχε αλλαξει νουμερο. Στην θεση του βγηκε μια ηλικιωμενη γυναικα .Με αχρωμο τονο στην φωνη της απαντησε και εγω το εκλεισα βιαστικα.
Τον Κοκκινο να σας πω την αληθεια δεν θελω πολυ να του τηλεφωνησω. Ο λογος ειναι οτι οταν λεω αστεια αυτος γελαει για λιγο και επειτα σταματαει έξαφνα. Λες και γελαει απο υποχρεωση ο βλάκας. Εξ΄άλλου ηταν καλη ευκαιρια να τον ξεφορτωθω μια για πάντα. Τοσα χρονια δεν ξερω γιατι τον εκανα παρεα. Απο συνηθεια μαλλον.
Υπαρχει λοιπον ο Πορτοκαλι. Χαρουμενος ανθρωπος μα πολυ ομιλητικος. Τον βαριεμαι αφανταστα αλλα δεν μου εχει απομεινει κανας αλλος. Θα βγω μαζι του διχως να του φανερωσω ποσο βαρετος ειναι. Αυτος μπορει και να πιστεψει οτι ειναι ενδιαφερον τυπος. Ας το πιστεψει ,σκασιλα μου,εγω τον εκμεταλευομαι για να μην μεινω μονος. Λιγο πριν μιλησα μαζι του και θα βρεθουμε το βραδακι στο στεκι μας.«Μην φερεις μαζι σου τον Ασπρο.. σε παρακαλω» ,μου τονισε .«Μα δεν μιλαμε αλλο,δεν τα μαθες;» απαντησα και πρόσθεσε αυτος: «Ενταξει,καλα εκανες γιατι ηταν μεγαλο ψωνιο».
Οσο πλησιαζει η ωρα που θα βρεθω με τον Πορτοκαλι , αγχωνομαι. Τι ηθελα να του πω οτι θα βγουμε μαζι σημερα; «Καλυτερα να εμενα μεσα μονος μου» μονολόγησα.
Αποφασισα να του στειλω ενα μυνημα με καποια δικαιολογια του τύπου: «Πορτοκαλι χιλια συγνωμη,δεν θα μπορεσω εν τέλη σημερα. Αναπάντεχα μου ηρθε αδιαθεσια. Και παλι συγνωμη καλέ μου φίλε». Το εγραψα στο κινητο με Ελληνικους,πεζούς χαρακτηρες και οχι κεφαλαία για να κάνω καλη εντυπωση μα λιγο πριν το αποστειλω χτυπησε το αλλο μου τηλεφωνο.«Λες να ειναι αυτος και να περνει για να το ακυρωσει;» σκεφτηκα. «Μακαρι να ειναι αυτος,ετσι θα βγω και απο την υποχρεωση» Στον έκτο χτυπο σηκωσα το ακουστικο. Προς εκπληξη μου ηταν ο Μαυρος. Αποφυλακιστηκε ,μου εξηγησε και εχει οργανωσει παρτυ να το γιορτασουμε ολη η παρεα.
«Θα ειναι και ο Γκρίζος;» ρωτησα με ανυσηχια.
«Ναι,θα ειναι και αυτος, θα ειναι ολοι τους εκει» με καθησύχασε και εκλεισε το ακουστικο.
Η φωνη του βελούδινη και τρυφερή δεν θύμιζε σε τιποτα εκεινη του παλιού νταή Μαύρου. Η φυλακή θα τον μαλάκωσε συλλογιστηκα και σήκωσα το χοντρο μου παλτο. Εξω ο χειμωνας γύρευε για συντροφια, μολονότι κρατουσε την πολη αμπαρωμένη με την κρύα στάση του. Σφύριζε απο τις εγκοπές στα παραθυρα ,θόλονε τα τζάμια με τα χνώτα του ,τρυπωνε στις χαραμάδες απ'την πόρτα. Σάββατο βράδυ ,6 του Γενάρη. Το καλοκαίρι θα αργούσε να 'ρθει.