Μία τελεία μόνο .

Μπορω να ερωτευομαι πραγματα που δεν εχουν σχημα. Αυτο ειναι σημαντικο γιατι ετσι ποτε δεν νιωθω ερωτευμενος. Μπορω να μαγειρεψω κατι που δεν θα το φαω ποτε ,να στρωσω τραπεζι για δύο και ας ειμαι μονος. Αυτο ειναι σημαντικο γιατι λενε πως ο ερωτας περνάει απ'το στομάχι. Μπορω να σερβιρω το ψωμι και να το κοψω σε λεπτες φετες καθως ξερω οτι ετσι το προτιμάς μα οταν φτασω στην γωνια να συνεχισω μεχρι να τεμαχισω το ενα μου δαχτυλο. Μπορω αν μου αρεσει να μην παψω μεχρι να αφαιρεσω τα αλλα τεσσερα και να τα βαλω στο πιατο σου γαρνίρισμα. Μπορω να αγγιζω γυμνα καλωδια και να νιωσω τα εκατονταδες βολτ να με τιναζουν. Αυτο ειναι σημαντικο γιατι μου αναστελει την επιθυμια να ερωτευτω. Μπορω να κατευθυνω τον δεικτη των δαχτυλων μου μεσα στο στομα και να το δαγκωσω μεχρι να ματωσει. Να γευθω το αιμα,να το εξετασω πως τονιζει τα χειλη μου στον καθρεφτη. Μπορω να σπασω τον καθρεφτη και να μπηξω το πιο κοφτερο κομματι στην καρδια μου. Αυτο ειναι σημαντικο. Γιατι δεν θελω την καρδια να την κατευθυνει το ενστικτο. Αν δεν μπορει να χτυπαει με σκοπο σαν ρολοι τοτε ας σταματησει. Μπορω εκεινη την στιγμη που ξεφυχαω να μην τραβηξω το χερι μου για να το αποθεσω στο στηθος και ας θελω να ψελλίσω ενα ονομα. Μα να το χωσω πιο βαθια στο στομα ωσοτου προκαλεσω αναγουλα και να ξερναω μεχρι να ξεθυμανω απο ασημαντες σκεψεις που εκανα καθως ετρωγα το φαγητο σου. Αυτο ειναι σημαντικο για εμενα ,να φυγω νηστικος. Και ας ποναει το στομαχι μου οταν ερημώνει απο ψεματα. Το οτι ποναω ,αυτο ειναι το σημαντικο. Οτι μπορω να νιωσω τον πονο με σκοπο ειν' το πιο σημαντικο. Αρκει να μην ξαναερωτευτω οπως τα ζωα, απο ενστικτο.
Μπορω να δεσω το ποδι μου απο ενα σκοινι και η ακρη του να καταληγει σε ενα μικροσκοπικο κλουβι. Οπου μεσα σε αυτο ,με αυτο , ειναι δεμενη μια πολική αρκουδα που θα αρχισει σιγα σιγα να το ροκανιζει για να ελευθερωθει. Επειτα να παρω φορα και να χυμίξω στο κενο κρεμασμενος αναποδα. Μπορω να εμπιστευτω την ζωη μου στο ενστικτο ενος ζωου και ας ξερω οτι θα προδοθω. Με οσα ζωα το τολμισα το ιδιο εγινε και με χειροτερο τροπο. Μπορω με ακριβεια να υπολογισω τον χρονο που θα κανω να πεσω και να σου στειλω απο πριν ενα γραμμα που θα λεει: «Την Παρασκευη στις 12:00 ακριβως βγες στο μπαλκονι γλυκεια μου ,εχουμε επέτειο. Βάλε τα μαυρα ρουχα και βαψε τα ματια σου εντονα ,σου'χω εκπληξη!». Μπορω να το κανω ακομα πιο άρρωστο. Θα καλεσω τον καλυτερο μας φιλο να ειναι μαζι σου. Θα του στειλω ενα γραμμα που θα λεει «Καλυτερε μας φιλε, Την Παρασκευη στις 11:11 θα επισκευτεις την αγαπημενη μου και θα της δωσεις 11 κιτρινα τριανταφυλλα. Κλείνουμε εναμιση χρόνο. Παρε μαζι σου και την καμερα ,σκέφτηκα εξωφυλλο για το αλμπουμ του γάμου μας» Μπορω να φανταστω τα ματια σου μουντζουρωμένα απο το μαυρο μολυβι που θα λιωνει στα δακρυα οταν με δεις να πεφτω για τελευταια φορα.
Μπορω να στησω οτι παιχνιδι θελω. Ακομα και με τον θανατο. Μπορω να μεταμορφωσω την αγαπη σε μισος. Και αυτο ειναι το πιο σημαντικο. Μπορω να διαφωνω καθετα με καθε λογης καθημερινο σας καπριτσιο και μαλιστα μπορω να σας πεισω οτι ειστε αξιολυπητοι. Μπορω να σας οδηγησω και στον δικο σας θανατο. Ειναι ευκολο απλα γιατι ξεχειλίζετε απο μισος. Δεν μπορω να καταλαβω ομως γιατι τοσο σας τρομαζει η αλήθεια. Μπορω να σας κανω να κλαψτε ,μπορω να σας στριμωξω ευκολα. Μπορω να τραγουδαω Φάντο μεχρι να κλεισει η φωνη μου. Μπορω να πεισω ολους τους αντρες οτι οι γυναικες δεν πρεπει να τραγουδανε Φαντο γιατι δεν εχουν πονεσει ποτε. Μπορω να κανω τους αντρες να γαμανε αντρες με την προφαση οτι απο εκει πηγάζει ο μεγαλυτερος οργασμος. Τους αντρες μονο αυτο τους ενδιαφερει. Οπως και τα ζωα. Μπορω να πω σε μια φιλη μου «Καλυνηχτα» και απο τοτε να μην με ξαναδει. Μπορω να σας κανω να πιστεψτε οτι ειμαι πουστης. Μπορω αν τα σβησω ολα και ξαναρχισω απ'την αρχη αυτο το κειμενο να μην χαρακτηριστω αρρωστος. Να το ονοματησω μισογύνης και να έχω ως κεντρικό ήρωα τον μπάτμαν. Στην μεση του βιβλιου να προσθεσω τον Νευτωνα. Και να τους βαλω να μαλλωνουν για τον νομο της βαρυτητας. Ο μπατμαν να πεταει και ο Νευτωνας να αγχωνεται ,να κανει υπολογισμους συνεχεια και να καταντησει αλκοολικος. Οπου στο τελος θα αψηφισει την βαρυτητα. Ναι ..αυτο ειναι ωραιο τελος. Αυτους τους ηρωες θα χρησιμοποιησω. Σιγουρα οχι εμενα παντως. Γιατι εξω δεν ξερω να πεταω. Και δεν ειμαι μισογύνης είπαμε.
Μπορω να κλαίω ακαταπαυστα για 3 εικοσιτετραωρα. Μπορω δηλαδη να ξεκινησω την Δευτερα και αφου τελειωσω την Παρασκευη να περιμενω να με επιβραβευστε. Μπορω να λεω ψεματα για το πως μετραω τα λεπτα. Μπορω να μπερδευω τις μερες και τους αριθμους ,την σημασια και την εγνοια ,τον συμβολισμο μεσα απ'την αντιχοιση στο ακουσμα τους. Μπορω να μπερδευω το κακο με το καλο. Δεν μπορω να διαχωριζω οτι δεχομαι ακομα και αν σταματησω να βλεπω, κλεισω τα αυτια μου ,κοιμηθω ατάραχα με μια χουφτα ηρεμιστικα. Θα ξαναξυπνήσω αυριο μόνος και θα ειναι χειρότερα. Θα κάνει κρυο γιατι εχω γαμωτο και αυτην την πολικη αρκούδα.
Μεσα στο καλο φωλιαζει το κακο και αντιστροφως. Ειναι καλο να βρισκομαι σε εναν κηπο με μαραμενα ανθη και να κραταω ενα νεροπίστολο ,μα ειναι κακο λίγο πριν αν το εκλεψα απ' ενα παιδακι. Ειναι ασυμφορο να στεκομαι μπροστα σε μια πορτα που γραφει "Σπίτι μας" ενω δεν εχω το κλειδι. Ειναι αλλοκοτο μεσα στον κηπο που προαναφερα να υπαρχει ενας αντρας που τον λενε Τριανταφυλλο και ειναι ο κηπουρος.
Μπορω να καταστρεφω οτι εχω φτιαξει αμεσα. Μπορω να του ξαναδωσω μορφη απ'την αρχη ,σαν την παστελινη. Μπορω να σκιζω σελιδες να καιω φωτογραφιες. Μπορω να γυρισω τον χρονο στο χθες. Μπορω να ντυθω πριγκηπας ,μπορω να δανειστω απο καπου ενα λευκο αλογο. Μπορω να βρω ενα μαυρο αλογο σε καλυτερη τιμή και με βαφη φιλικη προς τα ζωα να το βαψω λευκο οπως εβαψε και ο Μπανκσυ τον ελεφαντα. Μπορω να γραψω πάνω του με σπρέι: "Ιπποπόταμος". Μπορω να αντιγραψω οτι εχω δει ,μπορω με την φωνη μου να μιμηθω αλλες φωνες. Ομως δεν μπορω να την καταγραψω και αφου την ξανακουσω να διαχωρισω με ακρίβεια την χροια απ΄τον λευκό θόρυβο. Το μονο που θα αφουγκραστω ψιθηρος θα 'ναι που εκλιπαρει. Πολυ σιγανος ομως να φτασει στα αυτια σου.
Μπορω να αγορασω ενα τεραστιο σπιτι και να μην κατοικησω ποτε εκει μεσα. Μπορω να το φραξω περιμετρικα με ηλεκτροφορο συρματοπλεγμα ενω εχω να πληρωσω το ρευμα για μηνες. Μπορω να σας μαθω πως να εχετε θαρος. Και να βαλω μια ταμπελα απ'εξω που θα προειδοποιεί " Απαγορευεται η εισοδος αυστηρα. Μεσα στο κτιριο δεν υπάρχει απολύτως τιποτα". Μπορω να συνδεσω την εξωπορτα με εκρηκτικο μηχανισμο και αν μπει καποιος διαρρήκτης να τον ανατιναξω. Σε τι φταιω εγω; Δικο μου ειναι ας μην εμπαινε. Εξ'αλλου τόνισα οτι μέσα είναι άδειο. Τι θα μπορούσε να βρει;
Μπορω να σκεφτομαι αηδιες ,να γραφω αηδιες με τροπο τετοιο που απαξιωνει οτι ομορφο εχω γραψει πριν. Εχει κανεις προβλημα; Μπορω να σταματησω να γραφω τωρα αμεσως διχως λογο. Να... κοιταξτε. Θα βαλω μια τελεία μονο .