Ας δούμε...
ξερασα στις 10:59 PM
ανακαλυψα σημερα τα blogs. Λεω εδω να αραδιαζω αληθινες ιστοριες. Σημερα δεν ειμαι στην καλυτερη μου. Αυριο μαλλον αν ξυπνησω και θυμαμαι ακομα πως μπαινεις θα τα'χω σβησει ολα. Θα αφηνω την πορτα ανοιχτη ωστόσο.
3 Comments:
όσο ο αέρας φυσούσε τα πτερύγια,
ριχνόταν τα βράδια στις μυλόπετρες για να προσφέρει την επαύριο ολικής αλέσεως πνεύμα με αίμα.
ο ανεμόμυλος ηταν χάρτινος, ο ήρωας όχι
:) και εις αλλα ομορφα αλεξ...
φιλια πολλα
εγω παντως ειδα και απο κατω στο μαυρο...για καλο και για κακο!!:)
αλλα δεν ειχε τιποτα κρυμμενο!:)
Post a Comment
<< Home