Ενα βραδυ με τον Δον στις Συρακούσες

Ενα ανεξηγητο ονειρο για τον πλοηγό.
Αεναως μετα την εκτέλεση ακολουθει η περιγραφή. Μπρος στέκει ο θρος και φλόγα. Συρμος υπο τον κατασκευασμο της πτώσης. Αερινο πλανου ακυβέρνητης αμαξας. Ό κόμης χαμογελάει με οίστρο. Ο ωχού και ο γκρού στον λάρυγκα μου ηρεμούν. Και τα βήματα παραέξω τα σέρνει πανταλόνι. Σε ενα κάστρο απο εξω παραμένει ενας ταξιτζης. Είναι θορυβος αυτο που αντιγράφει την φωνη ή την στιγμή. Έτσι οπως κλείνει το στόμα απ΄οτι φαίνεται. Πατημασιές ανοίγουν τον επίλογο. Χωρίς λόγο, χωρίς. Ο διαδρομός πιο άγονος απο ένα αδειο βάζο για λουλούδια. Ωστόσο, οσο κάτι το διαφορετικό. Οι ξυλινες σκάλες είναι σκαλοπάτια. Χωρις λόγο, όπως όλα. Ας ισοροπήσουν δύο που ορκιστήκαν να μην. Ας αγκίξουν οι άλλοι τον έναν. Ειμαστε σε μια κρεβατοκάμαρα μικροί. Κοιτάμε αποσβολωμένοι όσο έχουμε ακομα μάτια. Αναγνωρίζουμε όσο έχουμε ακόμα κρίση. Απουσια ολων αυτων που δεν ειναι εδω. Απουσιάζουν οπως δεν ξεκινησαν ποτε να ερθουν. Βρεθηκαν μεταξυ τους και καπου αλλου. Στειλαν μυνήματα sms. Παραδώσαν την τύχη τους στην τύχη. Τους συλλάβαν έπειτα απο σχέδιο. Ο ενας βλέπει στην τηλεόραση τον άλλον μεσα απο μια τηλεόραση σε ενα κελί. Ο άλλος κατασκευάζει απαραβίαστες εκδοχές της εγκατάλειψης. Και οι δύο όμως θα είναι νεκροί. Πρωτα ο αγωνιστής. Επειτα δεν ξέρω. Τίτλοι τέλους μάλλον. Μια τηλεόαση που σου καίει τα μάτια.

Δεν υπάρχει ασύρματος έλεγχος. Μόνο εικονική επαφή. Θα αγαπήσω οτι πιο ψευτικο απ'το ίντερνετ. Ως προς όλος πλεγματα απο καλο ιωδιο. Ειρμούς απο αλληλουχία των συν. Θα βαφτώ απο ιστορίες αλλωνών. Ματωμένη θάλασσα οκτώ παρα τέταρτο μποφόρ. Πρωινό χωρις τον ήλιο και ξαναηρθε με τα εξης:

Ιστορία απ'τα παλιά που μου είπε ο Ζορό:
Σάλος στο σαλούν, ένας έξαλος καουμπόης μελαγχολεί. Θα τον γλυκίνει η μουσική και θα είναι απαλή. Παει ο παλιός, ο χρόνος. Φρόντισε. Χτυπος και ανασκελα περα ενας αστικός. Θα το κοιτάξω και αυτο. Ο Ω ξαπλα, ο Ω θα πούμε ξαπλωμενος. Φρόντισε ο χρόνος. Με αυτο συμφώνησε και ο Δον. Παει ο παλιός ο χρόνος και κανείς δεν ξέρει κατα πού. Κοπηλατούσε απλως και μετά θα σταματήσουμε να ψάχνουμε την αιτία .Γιατι έτσι του κατέβηκε. Γιατί έτσι θέλησε εμας να μην μας αφορά. Απλώς είχε λόξα. Πισω και τα μαζι αν όχι η λόξα. Τώρα χορευει Ταγκο με ενα καγκουρο στον παράδεισο. Και μαζι σας. Ενα λιβάδι. Και μαζι μας. Ναι το δίκιο οταν μου ζηταει κάτι όχι. Ναι το δικιο οταν μου ζηταει κάτι και όχι. Κατι άλλο σκεφτομουν ειναι ολοφάνερο. Αλλα ναι θα συμφωνησω μαζι μου ιστορικά. Στα Ισπανικά οπως ενας ταυρος που θα προτιμούσε να τρώει την χλόη. Στα Ελληνικά οπως ο γάιδαρος της φωτογραφίας. Δεν έχω τι να γράψω, φανερά. Ούτε τι να κοιτάξω ορθά, μου είπε ο Δον. Συμφωνώ κατοπιν βολής. Αλλα όχι αλλιώς αφου με σημαδευει. Κιχώτης μου συστήθηκε και δεν τον ξαναείδα.

Ποιος καταδέχεται την λόξα; Ενα δίκιο σε ολη την αδικία υποθετικά. Απλως αργοπεθαινουμαι. Με τις μυξες μας. Με τις ασθένειες και τα πλουτη.

ήρθε η στιγμή και είμαστε ταμένοι
θα πληρώσουμε το ιδιο λάθος
που κάναμε να είμαστε όμορφοι
αντικειμενικά εμεις
εμεις και τα ρούχα μας
τα στολίδια
και ολα τα αντικειμενα.