Παρεξήγηση.

καλα που είμαι αυτος.
κι όταν μετανιωνω,
επαναλαμβάνω:
"ειμαι αυτος... ειμαι αυτος"
και ευτυχως, αυτο μοναχα.


και όταν νεκρος,
θα πω μια φράση:
"ημουν αυτος ..."
και ευτυχως.
δεν έγινα αλλος.


καλα που είμαι αυτος
και όχι λόγου χάρη,
εκείνος ή τα μάτια εκείνου.


και όταν νεκρός
θα πω μοναχα:
"ευτυχως"
θα πω: "ημουν αυτος"


θα νιωσω τυχερος
κι αν όχι έτσι
παλι αυτος θα είμαι
μα ευτυχώς.


δεν θα πω "ζωντανός"
δεν λέω "νεκρός"
δεν θα σκεφτώ "ζεστός"
ή κρυος

θα ξέρω, "είμαι αυτος"


ποια σημασία θα ειχαν ολα τα άλλα
αν ήμουν και εγω ένας άλλος;