11 ή δεκάδες απο 10

Έντεκα οπως μετρηθηκαμε το μεσημερι στα δαχτυλα μα ενας σκόρπιος,
που μαλλον εγω, κατεβαινουμε τρεχοντας την πλαγιά και εκει άξαφνα, αναρωτιεμαι!
Τι κανω μαζι τους, και γιατι αυτη την στιγμη τρεχω μαζι τους σε φάση πανικού;
Φερ' ειπειν, συλλογιζομαι πως κάλιστα θα μπορουσα να τρεχω μονος,
ναι πραγματικα αυτα τα πραγματα με απασχολουν σημερα,
ισως απο την ακινησια,
ή απο το να στεκομαι με μια απατηλη διεγερση των μηρών μου,
απο την ακινησια μαλλον,
παρατηρωντας μονο, πως τρεχουν οι υπόλοιποι απο την συντροφια.

Στεκομαι ακινητος και παρατηρω Δέκα ατομα πως τρεχουν,
να κατεβαίνουν μια πλαγια.
Επι του ασφαλους εχω προφυλαχθεί ήδη απο τον ηλιο μα και απο τον φοβο,
κατω απο ενα δενδρο ξερό που ωστόσο τα κλαδια του με αγκαλιαζουν σαν μάνα.
Μετα μαλλον με περνει ο υπνος
ή ενας απο τους δεκα που κατεβαίνουν την πλαγια
ζηταει εξηγήσεις!
Η εγκατάληψη λεω εγω, ως ενοχος ή απλα το παραδεχομαι.
Και αυτος, ο πρωτος αναμεσα στους 10, λέει, γιατί;