12M

Εισαι εδω, ουρανοκατέβατος, σαν τις ψιχάλες, αναμεσα σε 11 πιθηκους, βρέθηκες να μοιραζεσαι ενα δένδρο και την βροχή.

Πριν αρχισεις να γράφεις, συλλογίστηκες:

"θα γράψω οτι ειμαι ενας απο τους 11 πιθηκους, οπου για τώρα, βρισκόμαστε κατω απο ενα δέντρο. 

Πιθηκίζουμε, λιγο πιο πέρα εχει κατι άλλους πιθήκους, που πιθηκιζουν σαν κι εμάς και ωστόσο οσο πιο μακρυα και αν πήγα, είδα μονάχα πιθήκους"

Επειτα καρτερείς, κάτω απο τις φυλλωσιές ή αν βρέχει ξανά τον ήλιο, δεν γράφεις άλλο, παρα αντιγράφεις οποιαδηποτε δράση πλάι στην αγγέλη, προσκεφαλι με τις σημειώσεις, και ξυπνας συχνα απο τον φόβο πως καποιος θα σε προδώσει. 

Ο πατέρας ή το αρχικό δένδρο που στέγασε ανεπίκαιρα τον πατέρα είναι ο μεγαλύτερος ψευτης, τα φύλλα που τρέφεσε είναι τα ονειρα που σου διηγήθηκε, οι καρποί μερικά απο τα αδέρφια που σου φόρτωσε, κλαδιά που θα πέσουν απ'το βάρος, ξεραμένα στην λάσπη, στο φθινοπωρινό πρωτοβρόχι.

Εσυ παρ'ολα αυτα, συνεχίζεις καθε φορά που γίνονται τουτα, να ψάχνεις που πουλάν τις ομπρέλες.