Τζό

Ξεκινάω μαζί με τον Τζό και περπατάμε. Μου έχει ήδη πει τις ιστορίες του και τις επεξεργάζομαι όσο κάνουμε αυτο. Ο Τζό λίγο πριν μου είχε πει στο μαγαζί “Η Κάντυ είναι ένα μάτσο σκατά και θα τελειώσω σύντομα μαζί της, να το ξές!” , τον ρώτησα “Είσαι Αμερικάνος;” Αρχισε να ανακατευει τα μαλλιά του και να τρίβει τα αρχίδια του πάνω απο το πανταλόνι. Μπηκαν διάφοροι και βγήκαν, μια κοπέλα Ασιάτισα τον κοίταξε στα μάτια και δεν έκανε κάτι άλλο μετά. Άνοιξε την πόρτα, κοντοστάθηκε για λίγο, ένας ψηλός τύπος σχεδόν έκανε υπόκληση για να φανεί ευγενικός μπροστά της. Είχε ωστόσο ένα αμήχανο χαμόγελο και αδύνατα πόδια. Τον άφησε αυτη να περάσει πρώτο και μετά μπήκε στο μαγαζί.

Μαγαζί , μαζί με τον Τζό λίγο πριν βρεθούμε στην πόλη. Γεμάτο πόρτες που ανοίγουν 6 διαφορετικές πόρτες. Του λέω “Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα απο αυτά που μου λές” Ο Τζό συνεχίζει “ Είδες αυτο το μουνί που μόλις πέρασε με τα σκηστά μάτια;Απο Ταιλάνδη, τι λές;” Απαντάω στον Τζό “Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα”. Ο Τζο εξαφανίζεται για λίγο και επιστρέφει με όλες τις απαντήσεις, είναι πάλι εδω. Κλείνει την πόρτα και κάθεται έπειτα στο τραπέζι.

Σιωπή.

Για ένα μάτσο λεπτά, εμείς κοιτάμε τα λουλούδια στο προαυλιο , μερικά μηχανάκια ανεβοκατεβαίνουν τον δρόμο. Σκέφτομαι αν πραγματικά ο Τζο, είναι ο καθρέφτης απ’οτι θέλω και αν μπορώ να γίνω. Αν μου λείπει. Δοκιμάζω καινούρια πράγματα απο το τραπέζι. Χαμογελάω μετά, γιατί όχι;

Με τον Τζό περπατάμε επι τέλους σε ένα δρόμο. Κατεβαίνουμε απο το λεωφορείο για να βρεθούμε εκεί αν και απο μόνο του είναι εκτός διαδρομής.Του δείχνω τα σημάδια απο τις τρύπες και του εξηγώ τους λόγους για τα μπαλώματα σε κάθε κομάτι της συνοχής. Εδώ είναι , του λέω και βλέπω σκατά , καθώς δείχνω λίγο πιο μακρυά, δεν υπάρχει τίποτα, μετά απο αυτό το σημείο που σου δείχνω Τζο. Σταματάει, χωρίς να το θέλω και επεξεργάζεται οτι του είπα. Ο Τζό τώρα φευγει. Παύει να υπάρχει δίπλα μου ή απλά εξαφανίζεται. Περνάν τα χρόνια και έφυγε, ο Τζο την έκανε ολοκληρωτικά.