ο sigυr*os υπηρέτης

Ο υπηρέτης μου, μου λέει αρκετά! του λέω πως είναι δυνατόν;
Ετοιμάζει τα πράγματα του, και μονο, μονολογεί πως θέλει να φύγει!
Αρκετά! ανέχτηκα... ειναι τα λόγια του, μονο αυτα.
Αρκετα... απο τα δικα σου! ειναι τα δικα του, τα τελευταια λογια που ακουω.
Να θέλει αυξηση; Να τον ταλαιπωρησα σιγά σιγά και να μην το κατάλαβα;
Φευγει και με ολες τις βαλιτσες και χωρις κατι που δεν θα ειναι δικο του.
Φευγει χωρις να κλεψει τιποτα δικο μου, με τα λιγα του, αποχωρει οπως ήρθε.
Να... ήδη κατέβηκε τις σκάλες και μου δείνει το κλειδί.
Φευγει ο υπηρέτης μου αμέσως τώρα, και δεν με κοιτάζει στα μάτια.
Και την πορτα την βροντάει δεν την αφηνει μισανοιχτη για να τον κυνηγησω.
Νευριασμένος, οργισμένος θα πω ... μα γιατι, και απο τί;
Ειναι φανερο πως δεν θα θελησει να γυρισει ποτε ξανα πισω.
Ειναι ξεκαθαρο πως δεν θα βγάλει σε τίποτα αν τρεξω εγω απο πισω του.
Να του πω τι, μετα απο αυτο, τι άλλο θα τον κανει να αλλαξει γνωμη;
Δεν καθησε ουτε στιγμή, να διαπραγματευτει.

Σε κάθε περίπτωση, ειναι η περίπτωση του ανθρώπου που σε παρατάει.
Για σένα είναι απόβραδο, γι΄ αυτον είναι καλη-μέρα.