.

Monday, November 09, 2015

Τζό

Ξεκινάω μαζί με τον Τζό και περπατάμε. Μου έχει ήδη πει τις ιστορίες του και τις επεξεργάζομαι όσο κάνουμε αυτο. Ο Τζό λίγο πριν μου είχε πει στο μαγαζί “Η Κάντυ είναι ένα μάτσο σκατά και θα τελειώσω σύντομα μαζί της, να το ξές!” , τον ρώτησα “Είσαι Αμερικάνος;” Αρχισε να ανακατευει τα μαλλιά του και να τρίβει τα αρχίδια του πάνω απο το πανταλόνι. Μπηκαν διάφοροι και βγήκαν, μια κοπέλα Ασιάτισα τον κοίταξε στα μάτια και δεν έκανε κάτι άλλο μετά. Άνοιξε την πόρτα, κοντοστάθηκε για λίγο, ένας ψηλός τύπος σχεδόν έκανε υπόκληση για να φανεί ευγενικός μπροστά της. Είχε ωστόσο ένα αμήχανο χαμόγελο και αδύνατα πόδια. Τον άφησε αυτη να περάσει πρώτο και μετά μπήκε στο μαγαζί.

Μαγαζί , μαζί με τον Τζό λίγο πριν βρεθούμε στην πόλη. Γεμάτο πόρτες που ανοίγουν 6 διαφορετικές πόρτες. Του λέω “Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα απο αυτά που μου λές” Ο Τζό συνεχίζει “ Είδες αυτο το μουνί που μόλις πέρασε με τα σκηστά μάτια;Απο Ταιλάνδη, τι λές;” Απαντάω στον Τζό “Δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα”. Ο Τζο εξαφανίζεται για λίγο και επιστρέφει με όλες τις απαντήσεις, είναι πάλι εδω. Κλείνει την πόρτα και κάθεται έπειτα στο τραπέζι.

Σιωπή.

Για ένα μάτσο λεπτά, εμείς κοιτάμε τα λουλούδια στο προαυλιο , μερικά μηχανάκια ανεβοκατεβαίνουν τον δρόμο. Σκέφτομαι αν πραγματικά ο Τζο, είναι ο καθρέφτης απ’οτι θέλω και αν μπορώ να γίνω. Αν μου λείπει. Δοκιμάζω καινούρια πράγματα απο το τραπέζι. Χαμογελάω μετά, γιατί όχι;

Με τον Τζό περπατάμε επι τέλους σε ένα δρόμο. Κατεβαίνουμε απο το λεωφορείο για να βρεθούμε εκεί αν και απο μόνο του είναι εκτός διαδρομής.Του δείχνω τα σημάδια απο τις τρύπες και του εξηγώ τους λόγους για τα μπαλώματα σε κάθε κομάτι της συνοχής. Εδώ είναι , του λέω και βλέπω σκατά , καθώς δείχνω λίγο πιο μακρυά, δεν υπάρχει τίποτα, μετά απο αυτό το σημείο που σου δείχνω Τζο. Σταματάει, χωρίς να το θέλω και επεξεργάζεται οτι του είπα. Ο Τζό τώρα φευγει. Παύει να υπάρχει δίπλα μου ή απλά εξαφανίζεται. Περνάν τα χρόνια και έφυγε, ο Τζο την έκανε ολοκληρωτικά.

Friday, November 06, 2015

τι μου λειπει απο το google


οι σπόροι
απο ένα δέντρο που δεν θα φυτέψω ποτέ
γιατι εχω Google
αλλα δεν έχω χώμα ή δεν έχω τίποτα, ποτέ όπως τότε,
γιατι δεν ανεβαίνω τις σκάλες
μόνο τις κατεβαίνω, όπως παλιά

Κατεβαίνω τις σκάλες, όπως ενα παιδί. Ξοπίσω μου αποτυπώματα, αλλεπάλληλα τυπώματα φυγής και αβεβαιότητας. Όπως και να το δεις είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο δράσης. Σε μια γωνία βρίσκονται οι γονείς. Αν και δεν είναι γιατι δεν μπορεί να είναι σίγουρο οτι αυτο συμβαίνει τώρα ή είχαν ένα ραντεβού. ΦλάσΜπάκ στο τι συμβαίνει αυτη την στιγμή. Οτι ενδέχεται, φερειπίν υπάρχει η υποψία οτι θέλω ξανά να φτάσω μέχρι κάτω, αφου πρώτα ήδη έχω ξεκινήσει! Όπως παλιά, ένα παιδί στα πρώτα βήματα. Μα φυσικά, πώς αλλιώς; Ακόμα δεν είμαι σίγουρος οτι θα γίνει και αυτό. Αφού είμαι πάνω και δεν είμαι άσχημα, γιατι να κατέβω! Με συγχωρείς για την σύγχηση, θα επανορθώσω. Φαινομενικά εγώ θα αρχίσω πάλι να κατεβαίνω, όμως για τί; Ας πούμε για να σκοντάψω και, ώχ!. Με κοιτάω ήδη απο ψηλά, κάτι πρέπει να έγινε λάθος. Οταν κατεβαίνεις σκαλοπάτια οι σκέψεις σου είναι γυμνές , είναι στεγνές. Το στόμα σου φταίει γι’αυτο, ποτέ δεν θυμάμαι κάτι διαφορετικό. Όπως και οι λέξεις που βγαίνουν απο αυτό, δεν βγάζουν κάποιο νόημα. Εκτός βέβαια αν στο κατώφλι υπάρχει μια λίμνη, θα τολμίσω να πω και απο τα δάκρυα. Στην λιμνη (αν υπάρχει) δεν θα κάνεις τίποτα. Αν υπάρχει νόημα σε αυτό. Μόνο θα πεις:  μια Λίμνη; Ωωωω τι αλλόκοτο που λίγο πριν υπήρχαν μόνο σκάλες! Θα πείς είμαι σε μια πόλη (γιατι υπάρχουν οι σκάλες) αρα μπορεί και να είμαι στην Λιμνούπολη!! Ή θα πείς, έπεσα, είμαι ένα παιδί και τώρα που κλαίω κάποιος θα με μαζέψει. Αν δεν έχει ραντεβού. Τώρα λίγο καλύτερα που κατάλαβα τι έχει συμβεί. Αν υπάρχει νόημα σε αυτό τότε θα υπάρχει ένα νόημα ή θα βρεθεί κάποιος να υποστηρίξει το αντίθετο. Μα φυσικά!Ένας άλλος θα πει οτι υπάρχουν περισσότερα νοήματα απο ένα. Εμείς θα του χαλάσουμε χατίρι!!? Προσπαθώ να θυμηθώ αν κάτι απο αυτα που έχουν συμβεί, τίθεται ως θέμα εξαπάτησης. Δηλαδή αν αφου κατέβω τις σκάλες και βρεθώ σε μια λίμνη θα πιστέψω τα προαναφερόμενα και, ότι αυτο , απο αυτά συνεπάγεται. Καμοια απολύτως υπόνοια για κάτι τέτοιο και ας μην θέλω να φανώ απόλυτος. Για παράδειγμα, στα δέντρα δεν σκέφτηκα σκαλοπάτια ή κάτι άλλο ή στην τελική δεν σκέφτηκα καν την λίμνη. Για να είμαι ειλικρινής κοίταξα μέσα μου και θυμήθηκα πως είναι να είσαι παιδί. Γίνονται όλα αυτα απο μόνα τους ή κάτι αλλο. Ή σκεφτόμουν πάλι μια pizza και ένα άλογο. Και μου την δίνει που δεν μπορώ να γράφω όπως παλιό το δέντρο : “Δένδρο” . Όταν παλιά έγραφα λάθος. Όπως λίγο παλιά, αγαπούσα τις λέξεις και τις λέξεις τις άλλαζα. και