.

Monday, May 23, 2011

33

Οταν ξυπνας στα γεράματα σε ενα σπίτι με ενα ηλεκτρικο βιολί διπλα σου που αναβοσβήνει η ένδειξη της μπαταρίας, γυμνός ή ακόμα και ημίγυμνος και τρίβεις τα μάτια σου, κλοτσάς το πρόσωπο σου να φτάσει μεχρι τον νιπτύρα και νιώθεις οτι ακους καθως απομακρύνεσαι και απομακρύνεις παραλυλα τον διάδρομο, την φωνη απο αυτουνου του puressence να αντυχει, ξερεις πως εισαι μικρος ή αν δεν το ξέρεις αυτο, ξέρεις πως δεν άλλαξε τιποτα, περα απο ενα διαφορετικο δωμάτιο, που ειναι ξεκάθαρα ακατάστατο ή θα παρει καιρο ξανα να το δειξεις σε καποιον ή αν θέλεις να ξέρεις για να το συμαζέψεις / αυτος που μολις εφυγε, θα κανει καιρο να επιστρεψει, τοτε θα γνωριζεις, τοτε θα αντιλυφθεις, τοτε εκει που πλένεσαι, γιατι ειναι εφτά και εικοσιεφτα το πρωι, τοτε θα ξέρεις οτι τιποτε ποτε δεν γίνεται να αλλάξει. Αυτα τα μούτρα τα όμορφα, με τις γραμμές και τα σημάδια και με τις μπλεγμένες τριχες απ'τα μαλια στις βλεφαρίδες, αυτα τα μάτια τα μαυρα και τα ξενυκτησμένα στον καθρέφτη, θα σαγυνευουν μέχρι το τέλος τα μικρά εικοσάχρονα κορίτσα.

Saturday, May 14, 2011

Νεπάλ (Απόκριες 2011)






Σκυλόψαρο χορτοφάγο της ξυράς (επικίνδυνο-σοκ)

στο τέλος δεν φαίνεται ξεκάθαρα οτι μου επιτέθηκε