.

Tuesday, December 05, 2017

κλουβί (x2)


Οταν έχεις ένα ζώο κρυμμένο στο δωμάτιο, που ωστόσο μερικές φορές μιλάει απο μόνο του, τότε θα ειναι δύσκολο να το κρατήσεις για πάντα κρυφό. Ίσως να του εξαγοράσεις την σιωπή δινωντας του στην αρχή νερό, μετά κάποια γλυκίσματα και στο τέλος μερική τηλεόραση, αλλά για πόσο; Τι θα υπάρξει πιο όμορφο απο την ελευθερία που όταν ήδη σου τελειώσουν τα τρόφιμα, οι υποσχέσεις ή για να το πω πιο απλά, εσύ ο ίδιος το βαρέθηκες και είσαι έτοιμος να του ανοίξεις την πόρτα; Το ελευθερώνεις για να ελευθερωθείς!

Saturday, December 02, 2017

Η Καουμπόισσα και ο Τζο


Η κόρη του διπλανού γείτονα, του κυρίου Ιωσήφ εξαφανίστηκε. Μεσ΄το σκοτάδι. Κανείς στην γειτονιά δεν ξέρει τίποτα γι’αυτο και οι γονείς της το κρατάνε απ'όλους κρυφό. Μα η Μαρία είχε πάντα θέματα με την εξαφάνιση απ’οσο την ήξερα. Τώρα έτσι απλά κρύβεται θα πω πιστευωντας, οπως και κατάφερε να εξαπατήσει τους πάντες. Ζούσαν αυτοί, σε μια διπλανή φάρμα απο εμάς και είχαν πολλά άλογα, μα πάρα πολλά!
Εγω, αυτο το θεματάκι με την Μαρία πάντα το ήξερα και ας μην το μοιραζόμουν με άλλους. Το πρόβλημα της δηλαδή, το φέρσιμο που οδηγεί σε αυτό και όλα τα άλλα που καταλήγαν στο να την φανερώνουν . Καθόμασταν μια φορά μπροστά σε ένα αγαλμα γκρι , βγάζαμε φωτογραφιές και έβαζε αυτο το εφέ της εξαφάνισης στο φίλμ για να το τυπώσει μετά στο χαρτί. Μερικές φορές σταματούσαμε σε ενα τοπικό μαγαζί για να φάμε κάτι δικό τους. Εγω έπαιρνα ενα ντόνατ και η Μαρία κάτι αλμυρό, νομίζω ήμασταν στο Μίτσιγκαν και συνήθως ζητούσε αυτη ένα μπέργκερ. Ήμασταν μακριά απο την βάση μας αλλα αυτό δεν σήμαινε και ότι θα τραβούσαμε μέχρι τέλους ωσοτου και εξαφανιστούμε, αλλα αυτή πάντα επέμενε. Μια μέρα, χωρίς να ενδώσω, την ξαναείδα και ανέβηκε στην μηχανή λες και καβαλάει ένα απο τα  άλογα της, για μια τελευταία βόλτα μαζί οπως είπε,  και καταλήξαμε σε μια λίμνη οπου είχε αλιγάτορες , ήτανε άνοιξη του 2005 και απο τότε δεν είχα νέα της.

Ο διπλανός απο τον κύριο Ιωσήφ, λέει πως γνωρίζει κάτι περισσότερο για τα άλογα της φάρμας αλλα και για την υπόθεση και όλο με κοιτάει περίεργα, είμαι λέει ένα junkie. Θα υποθέσω οτι διαχειρίζεται κάθε λογίς πρόβλημα του κύριου Ιωσήφ. Βρισκόμαστε στο δικαστηριο, με φωνάξαν εμένα να πω κάτι για τα γεγονότα αλλα δεν ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω. Με την κόρη του κυρίου Ιωσήφ δεν είχα πολλά τραβήγματα, περισότερο τότε με ενδιαφέραν οι γρήγορες μηχανές και το ουίσκι. Η Μαρία ήθελε πάντα να είναι το επίκεντρο των πραγμάτων και λόγο που στην γειτονιά  δεν γινόταν πολλά, εγώ ήμουν σίγουρος οτι κάποια μέρα θα εξαφανιστεί για να βρεί την δράση. Είχε μανία με τους καουμποηδες, το είπα αυτό και στο δικαστήριο. Με φωνάξαν να τους εξηγήσω λοιπόν τούτο, πως το έχω ακριβώς στο μυαλό μου μπας και βγει μια άκρη για την υπόθεση. Αλλα τι θα μπορούσα να παραπάνω να προσθέσω δεν ξέρω και δεν ειμαι σίγουρος τι καταλάβαν οι δικαστές απο την κατάθεση μου.

Σκέφτομαι τώρα που περάσαν 12 χρόνια χωρίς την Μαρία, φαντάζομαι λοιπόν τον κύριο Ιωσήφ μόνο στην φάρμα να δικάζει τα γεγονότα ως πατέρας που έχασε το σπλάχνο του. Η Μαρία εδω που του λέμε δεν βρέθηκε ποτέ και αν αυτη η υποψία με κάνει να φαίνομαι ένοχος τότε θα πρέπει να την πάρω πίσω. Όμως πέρα απο αυτό , χαλαρώστε. Είναι αυτο που είπα φευγοντάς απο τον Σερίφη, το ξεκάθαρο κίνητρο της αθωότητας μου, όπως και αναγνωρίστηκε στην δίκη. Όποιος γουστάρε τότε ή είχε δει εκ των υστέρων πολλά γουέστερν στην tv μπορούσε άνετα να εξαφανιστει στην άγρια Δύση.