Πέρα Βρέχει Μάνγκο + αντι Φάσεις

Το κορίτσι που είδα στην anjuna πεταμένο πλάι στο πανταλόνι μου να κοιμάτε,  το κορίτσι που είδα στην anjuna με ένα απο τα δύο σκισμένο Μαγιό, μου είπε YO, μου είπε YO και πήγε αμέσως για τα μπάνια, ο γέρος που είδα στην anjuna ο ματάκιας με τα μαυρα σπασμένα γυαλιά, ο τυφλός που είδα στην anjuna και είχε ως ιχνηλάτη μια αγελάδα ντυμένη σε πολυχρωμες παραλαγές. 

Τα μάτια του κοριτσιού που είδα στην anjuna, κόκκινα απο τα σκουπίδια της θάλλασας ή απο τις παλάμες ενός φίλου με δάχτυλα ποτισμένα στο LSD. Το κορίτσι που είδα στην anjuna και φυσικά δεν ήρθε με ταξί, ήρθε με ενα διαστημοπλοιο φωσφοριζέ, δεν θυμάμαι τον λόγο που τίποτα απο αυτά δεν έχουν σημασία ή η ανάλυση αυτη ειδικά για τις ουσίες, τώρα που μόνο περπατώ για να φτάσω πίσω με την βάρκα, βρέχει μάνγκο , όλα μα όλα είναι τόσο όμορφα.

Η δυνατή γυναίκα που σηκώνει ένα ή δύο βάρη, το μικρό κορίτσι που βγήκε απο τα σπλάχνα της μπροστά στα μάτια μου απο την αμμουδιά. Η μάνα που πρέπει να το κοιμίσει δίπλα απο τις στάχτες αφου μαγειρέψαμε όλο το αλεύρι, είναι κάτι απολύτως διαφορετικό απο την γεύση που έχει η ξεκάθαρη ερμεινία όταν καταπιείς κάτι φαινομενικά γλυκό, ‘οπως ένα μάνγκο που μόλις έπεσε απο την μανγκιά. Όλοι θα πρέπει να συμφωνήσουμε ή να πάμε μια βόλτα καταπέρα.

Αυτος ο μουσάτος και αυτή η τύπισα με τα μεγάλα βυζιά που είναι Ρώσσικα . Και ένας άλλος που είχε τα λεφτά με κάτι μαυρα γυαλιά όμως δεν άγγιξε την Vodka, ήταν σήμερα στο τραπέζι μου για να φάμε όλοι μαζί, απο μία pizza στου felini. Τρώμε σαν τα ζώα ενω ψάχνω μεσα στο σκοτάδι να τονίσω το Ω, αν καταφερω να γυρίσω σπίτι. (στο ζωα) , ενω σκέφτομαι πάλι την γυναίκα, την μοναδική.

Νύχτα στην πλάζ, εγώ βλέπω μόνο το νέο φεγγάρι στις πατημασιές μου, Σίβα Μούν στο ποτήρι μια βότκας ενω κανεις δεν ξέρει οτι μας ακολουθούν οι δύο μέσα απο τις σκιές, την περισσότερη φορά κρύβονται πίσω απο τις βάρκες , στο κομμάτι του νότου που δεν φέγγει, εκει είναι μια άλλη παραλία που μπορείς και εκεί να κρυφτείς ή να κάνεις ότι φαίνεσαι κρυμένος, να γίνεις ανώμαλος χαΙδευοντας μια σουρωμένη Ρωσίδα, αρκεί να έχει γούστο και να μην καταλαβαίνει ότι σβήσαν τα φώτα ή το φεγγάρι, σασπένς αρκεί να είσαι αλλού ενω όλlοι ακομα αν δεν είναι , θα είναι τρίπιοι, πίσω απο τις βάρκες ή βαθιά μέσα στο πάρτυ.

Διαβάζω το πρωινό, τρώγοντας για λίγο ακόμα om-ελέτα, τα νέα της Ινδίας, διαβάζω “heraldo” τοπική εφημερίδα της Goa , διαβάζω times of india, λιγο απ’ολα και ολες γραφουν raping this 7 years old child, gang bang raping 6 indians one girl και μετά ίσως και killed για πάντα, πάω για τα μπάνια.

Περπατώ όμως χωρις να ξέρω γιατι νύχτωσε, για να γυρίσω στο σπίτι ξυπόλυτος και μόνο βρέχει μάνγκο στο σκοτάδι, οι αγελάδες χέζουν/τρώνε και σκαλίζουν τα σκουπίδια παρέα με τους αρουραίους , ανακατευουν μπανανόφλουδες μπλεγμένες σε κουτιά απο πέντε i-phone, καπου εδώ κοντά θα φτάσω, μεσα στην νύχτα αναρωτιέσαι μαζί και εγώ γιατί ένα τόσο μεγάλο ζώο δεν έχει κουραστεί και αναζητεί ακόμα την τροφή του ή σκέφτεσαι (μαζί και εγώ) γιατί θα πρέπει να το φάς αυριο ή στο relax inn θα σε ρωτήσει ο Αγκουστίνο "middle or over cooked your beef?"

Συλλογίζομαι, τραβόντας τον σύρτη απο την πόρτα αν υπάρχει κάτι περισσότερο ηδονικό απο την κλειδαριά καπνίζωντας όλα τα bidi που θα βρω στο πάτωμα, σαφώς ενα κρεβάτι κάτω απο ένa mango tree και ενα ζευγάρι ακουστικά.

Συναντώ τον Στεφάν, ξυπνώ όπως και πάντα, μετά απο κάποια χρόνια ξανά , με θυμάται ενω δεν θα έπρεπε χωρίς αυτο να σημαίνει ότι είναι κάτι κακό.

Ο Στεφάν είναι ο μεσίληκας ίσως και 30 χρόνια στην Goa και εκτος απο το απολυτο junkie ειναι απο τους καλύτερους kite surfer και πέρα απο αυτό, cool τύπος, μου πάει. Δεν έχω ιδέα.

Μου περιγράφει όπως πάντα τα παλιά πίνωντας μια μπύρα ή ρουφώντας απο το ρουθούνι τα κομμάτια της μνήμης, αλλα ποτέ δεν λέει αυτο που υπάρχει γιατι ξέρει οτι δεν με πολυ νοιάζει το ταξίδι στον χρόνο προς τα πίσω, προφανώς θα πω ναι όμως προχωρώ, τώρα καταλαβαίνω τον λόγο που ποτέ κανείς σαν αυτόν δεν μιλάει για τίποτα επι της ουσίας ή σε μια άλλη περίπτωση το άκρως αντίθετο απο μια αγελάδα που μόνο τρώει τα ipod,  ίσως γιατι ποτέ δεν υπήρξε εναλλακτική και λόγω αυτου μπαρκάρεις εδώ, σε αυτήν την βρώμα, σε αυτόν τον βούρκο της Ινδίας για πάντα,  μέχρι όμως να έρθει ο επόμενος ...

Η Γιολά πάλι ήρθε και απο την στάση της φαίνεται πως είναι η σειρά της, όλοι έρχονται απο το πουθενά, δεν συμπαθεί τον Στεφάν όμως μου μιλάει εμένα είναι κάτι και αυτή, ξέρει πως θα μείνει εδώ, συνέχεια για τα μικρά παιδιά που παίζουν με την άμμο και τα προσέχει.

Ερχεται μόλις τώρα που φτάσαμε φυσικά απο το άγνωστο κρατώντας στην χούφτα μια τεράστια αγκαλιά, κοιτάμε όταν -δεν με κοιτάει- και αν είμαστε απλωμένοι στην πλάζ το πρωί γύρω στις 7, τα παιδιά να τρέχουν και να παίζουν με την άμμο μαλλον μετά απο κάποιο πάρτυ ή κοιτάμε τις γυναίκες που θυλάζουν τα παιδιά που θα κάνουν εκεί τα πρώτα τους βήματα, την καρφώνω στα μάτια και είναι σαν να μου λέει: "κύμματα πάλι σήμερα αρα ο άντρας μου θα κάνει surf, εχω και εγώ κάτι απο όλα αυτα ή τα βράδια να χάνομαι στο σκοτάδι (λέει), κατευθύνομαι προς τον νότο εκει που δεν φέγγει οπως ξέρεις (ξέρω) και οι ντόπιοι ξεμπλέκουν τα δύχτια , ξεχωρίζουν τα ψάρια που θα πουληθούν στην αγορά, και νιώθω ασφαλής, ξέρεις ε;" (Οχι)

Η Γκάτα φευγει σε λίγο μάλλον για να φύγει, ο Ρόμπερτ θα πάρει το τρένο και αυτο ίσως με γεμίζει με μια απατηλή δόση μοναξιάς, η Σαμάνθα έρχεται ξανά απο τα βουνά απ'ότι άκουσα με ένα magic bus και ποιος ξέρει τι άλλα σκατά μπορούν να συμβούν στο απερίγραπτο περιβάλλον της υπερ-σύληψης, μα φυσικά και πώς αλλιώς όταν φοβάσαι πως ότι και αν ακουμπάς ή ακόμα και κοιτάς! μπορεί απο μόνο του να γονιμοποιηθεί;

Η Λούση είναι τρελή στον ουρανό με τα διαμάντια και έρχεται κάθε ανατολή να με ξυπνήσει για να ανάψουμε φωτιά και να κάνουμε ένα τσάι. Μου σηκώνεται συνέχεια γιατί είμαι συνήθως γυμνός ή πιο απλά κοιμάμαι γυμνός, πάντως όταν μου χτυπάει την πόρτα πριν ανοίξω σκέφτομαι "Θέλω να γαμήσω τώρα;"

Όμως εκει, όταν απλά που δεν σκέφτεσαι μόνος σου όλα αυτά για ερωτικό φινάλε, έρχεται η άλλη! Ω! διστάζεις , ειναι η ΖΑφίρ, οπισθοχωρείς για να χωρέσει δίπλα σου, ανοίγεις μονοπάτια στην άμμο για να φτάσει σε εσένα, σαν εσένα και γιατί όχι;, πραγματικά δεν έκανες και κάτι το τόσο περίεργο, απλά συνέχισες για να γίνεις καμουφλάζ ένα με τα βράχια!!

Σε βρίσκει ενω νομίζεις οτι κρύφτηκες καλά, είναι φανερό οτι σε αναγνωρίζει απο πάντα και Εεεε δεν έχει σημασία τι λέει ή τι θα πω εγώ, είναι εδώ και πέφτουν οι τίτλοι!

Όμως ξέχασα ... γράφω για το δέντρο, που γυρνάω αργά μεσάνυχτα στο σπίτι, αυτο απο μόνο του είναι η σίγουρη αλήθεια. Έλεγα σε έναν φίλο ψυθυριστά λίγο πριν φύγει , κάπου εκει που χωρίζαμε τα βράδια στα μισά της διαδρομής "στρίβω εγώ τώρα, απο εδώ σε αυτο το μονοπάτι που λογικά θα μου την πέσει η αγέλη απο τα σκυλιά, θα τα πούμε αυριο αν όλα καλά".

Ευτυχώς που δεν υπάρχει κάτι πιο περίεργο απο τα όμορφα τραγούδια οταν επιστρέφεις , συνήθως λίγο πριν αντικρίσεις κάτι που μοιάζει με πόρτα νιώθεις ήδη ασφαλής ακούγοντας τον ήχο απο τις πατημασιές σου στο πρώτο σημάδι μπετόν, γιατι όχι και στα ακουστικά μέσα απο ένα άλλο τραγούδι που μιλάει επίσης για ένα σπίτι, τις νύχτες που κόβεται το ρευμα στην γειτονιά νεκροταφείο θα είσαι πάλι εδώ, μέσα στους τοίχους η μπαταρία φορτίζει και έξω το μάνγκο αποφορτίζει τους καρπούς του, μία πλέον και μοναδική σπασμοδική κραυγή απο φόβο μεσα στον απόηχο της νύχτας άπο κάποιο ζώο που σε λίγο θα πεθάνει, σε λίγο μην φοβάσαι, πάλι θα αποκοιμηθείς ρομαντικέ άνθρωπε.