10.00 ακριβώς

Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Δεν γεμισα με λεξεις λευκες σελιδες. Δεν παλεψα με γραμματα φρασεις στην μνημη. Δεν μελαγχολησα. Σου απλωσα το χερι μου το επεστρεψες.
Και εγραφε η παλαμη με στυλο «Σημερα θα κοιμηθεις νωρις αγαπη μου»
Εγω όταν στο εστειλα εγραφε «Βάλε χρηματα να αγορασω καινουργιο εγκέφαλο»
Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Δεν σου διαβασα στιχους απο το ποιημα "θανατος" στις 5 τα χαραματα. Δεν σου εφτιαξα πρωινο. Δεν σου εκανα τσαι απο βαλσαμο να αποκοιμηθεις στις 6.30. Σημερα κοιμηθηκα νωρις και ποτε δεν σου χαιδεψα τα μαλλια. Τα μαλλια σου πεφτουν σαν την ελπιδα. Ειναι ψευτικα φορας περουκα σαν την αυταπατη. Εισαι μια απατεωνισα και ανοικεις στο τσιρκο .Και ξερεις γιατι; Ξερεις αλλα δεν μ'αφηνεις να το γραψω. Και Και Και Και... Γιατι αυτα που εγραψα πριν σοκαρουν (εσβησα ηδη καμοια 10 γραμμες). Που να γραψω και αλλα; Να βαλω εικονες που σ'επνυγα και φωναζες
«Ευχαριστω..ετσι απλα»

Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Και ξερεις γιατι; Γιατι δεν υπαρχεις. Γιατι ποτε δεν ηρθες το χθεσινο βραδυ απο νωρις. Νωρις το βραδυ να με κανεις να ανυσηχω και να φυγεις να με αφησεις γεματο απο αγνοια. Και Και Και Και... Δεν ηρθες απλουστατα γιατι δεν υπαρχεις (το είπες αυτο κοίτα πριν).
Δεν μου τραγουδησες. Δεν γελασες. Μην γελας μαλακα ποτε δεν μου τραγουδησες. Μου εστειλες κατι απο αυτα που το ακους. Βαζεις το γουιναμπ το παλιο αυτο που δεν μπορει να παιξει βιντεο και μονο ακους. Σου ειπα ομορφο.
«Ειναι ομορφο σου ειπα».
Σαν εσενα. Ξεχασα να πω την αληθεια ομως. Αυτο που πηρα απο εσενα ηταν αδειο. Για 150 δευτερολεπτα ακουγα την ανασα σου που ακροβατουσε απ'το μικροφωνο. Σου ειπα στειλε μου την καρδια σου σε εμπιθρια. Δεν ενοουσα τον κτυπο της. Σου ειπα στειλε μου το χαμογελο σου. Δεν ηθελα την φωτογραφια σου. Δεν το ηθελα χρωματιστο. Σου ειπα γραφω τοσο γρηγορα οταν ειμαι μαζι σου. Ενοουσα οτι χυνω γρηγορα. Γιατι σε γαμουσα ακαταπαυστα οσο εγραφα. Μην ζητησεις συγνωμη που δεν το καταλαβες. Καθε τροπος επικοινωνιας. Καθε βλεμα κρυφο σκεψη αναγκη οραση γαμησε με. Αυτο. Και Και Και Και... Τι μαλακας που εισαι και γινεται να σ'αγαπω. Αφου σου ειπα οτι σε μισω. Και ξερεις γιατι; Γιατι ειναι 8.30 και βαζω ξανα τσιπουρο. Γιατι ξυπνησα μεσα απτα δαχτυλα μου να παλεβουν με προεκτασεις και να θελουν να σε φτασουν. Να γινουν πιο πολλα απο 10 να θελουν Και Και Και Και... κοβουν φυτεβουν αηδια ανοια σκατα στο προσωπο μου. Ξυπνησα πνυγμενος απ'τα δακρυα. Και ενας τυπος απ'εξω προτασει με ντουντουκα απ'το ντατσουν
«Πάρτε ψάρια ,ειναι φτηνα».
Μα ποσο ψευτης γινεται να ειμαι; Αφου σου λεω οτι δεν εχω κοιμηθει καθολου. Ή μηπως λεω οτι σημερα κοιμηθηκα νωρις; Ποσο χορτατος απο υπνο; Ψεμα θα ειναι αν πω την αληθεια. Σου ειπα σ'αγαπω σημερα. Δεν ρωτησες γιατι. Και ξερω γιατι δεν το εκανες.Γιατι σου ειπα :
«Σ'αγαπω σημερα,γιατι βαριεμαι να σ'αγαπησω αυριο».
Χαμογελασες/χαιδευτηκες παιδευτηκες μεσα στην ενοχη σου γιατι.
Αν ειχα ρε μαλακα ενα οπλο αν ειχα και εναν κτυπο αν ειχα και αλλουνου σωμα μεσα μου θα σκοτωνα. (Μαλακα σταματα σε διαβαζει κοσμος).
Ωραια ας γραψω κατι ομορφο.

Ερχεται η μερα
βγαινει ο ηλιος
σαν τρομαγμενα πουλια
τα ονειρα μου σβηνουνε παλι
σαν τρεμαμενα κερια

Σημερα κοιμηθηκα νωρις.Δεν σε ηξερα δεν σε γνωρισα πως διαολο ειναι να πιστεψεις οτι γραφω για σενα;Οι ανθρωποι ειναι τοσο μαλακες που μπορει αυριο να με παρει τηλεφωνο ο πιο μακρινος συγγενης και να πει:
«Γαμιολη ανηψιε γιατι γραφεις για μενα;»
«Τελειωνε αν θελεις αλλα πριν το κανεις αλλαξε την αρχη,αν το θελεις και εσυ βεβαια»
(βγαλε το ονομα μου απ'το κειμενο σου,δεν θα σε κανω μυνηση αλλα θα σε χαστουκισω οταν εχω χρονο να σε συναντησω)
Αν θελω κατι ειναι να τελειωσω επιτελους αυτο που θελω. Ποτε αποκταει μορφη αυτο που γραφω; Ποτε σταματανε οι λεξεις; Επιθυμω να ειμαι σιωπηλος ανεκφραστος σκατα να πινω να καπνιζω να πατε να γαμηθειτε εν ολιγης. Αυτο το οπλο που λεγαμε αν γινεται. Εκανα ομως και την μαλακια να το στειλω στην Στελινα. Της εγραψα εκεινο το γραμμα που αρχιζε ως εξης:

"Αγαπητη Στε-λίνα λυπαμαι που σε στεναχωρησα επι 6 συνακόλουθα ετη.Σου ενσοκλειω στον φακελο κομματια απ'το κορμι μου να επανορθωσω.Το στομα μου μηπως και καταφερεις να το κουρδισεις.Τα χερια μου αν θελησεις να τα σφηξεις.Την καρδια μου δεν στην στελνω ,εχει τα μαυρα της τα χαλια.Κραταω για εμενα τις αναμνησεις.Σου αποστελνω και ενα οπλο το οποιο θα το φερει σε μερικες ωρες ενας αλλος ταχυδρομος. Ειναι ενας φιλος απ΄τον στρατο. Στρατο δεν πηγα και το ξερεις. Ομως δεν εχω και φιλους
Εχω μονο ιστοριες που καταφερνω μονος. Αποφασισε τι θα κανεις με την ζωη σου,εγω κουραστηκα."

Και αντι για απαντηση εισεπραξα την αρνηση. Τι αλλο πρεπει να φανερωσεις σε ανθρωπους που νοιαζεσαι για να το κανουν και αυτοι σε ανταλαγμα; Στειλε ρε μαλακα τον λογαριασμο της ΔΕΗ. Την αποδειξη απο τα βαμβακερα εσωρουχα που ψωνισες. Σε ατατσμεντ να μην μπορω καν να μυρικαστω. Ψωνιζεις βρακια και μυριζουν την γκαβλα σου σε αυτα πριν καν τα φορεσεις. Στην βιτρινα. Την συνταγη του ψυχαναλητη σου. Να γινω καλα. Οπως εγινες και εσυ. Ειναι αδικο; Καταφερες να με διαγραψεις.
Υπαρχουν μαλακες αρσενικοι που με διαβαζουν τωρα και μπορει να σκεφτουν:
«Αυτος λεει μαλακα αρα απευθυνεται σε αρσενικο και ειναι πουστης τα 'χε με αντρα και αγαπαει αντρα»
Τι ειναι αντρας; Τι ειναι σκεψη; Τι ειναι αναγκη να φυλακισεις την ανασα σου να μετρησεις τους χρονους που κανει να επαναληφθει;
Τι ειναι αποσταση ποια ειναι η αρχη;
Πρεπει να γκουκλισω λογικα ενοιες για την αναπνοη αλλα βαριεμαι
αυτο που θελω να ξερω ειναι απο που αρχιζει πριν δραπετευσει τοσο βαρια
απο το στομαχι μου την νιωθω που εχει κομπους
Πολους κομπους το γαμημενο και ας ειμαι ο πιο ευτηχισμενος ανθρωπος.
Ειμαι πολυ οργισμενος. Μα περισοτερο υπερηφανος. Δεν θελω να παταω backspace. Θελω να γραφω γιατι ειναι αναγκη εκφρασης. Και να πληρωνομαι γι'αυτο. Υπαρχουν γυναικες που ξεχνανε τα παιδια τους σε λεωφορεια. Παιδια που αρνουνται την υπαρξη της μητερας.Λ εωφορεια που εχουν οργισμενους οδηγους. Δρομους αδειους που κανεις ποτε δεν περπατησε. Υπαρχουν στιγμες. Αντε γαμησου. Ασε με να υπαρχω μεσα σε αυτες και εγω. Δικος μου ειμαι νοητά.

Σημερα κοιμηθηκα νωρις. Και ας ειμαι ακομα ξυπνιος. Σε φανταζομαι να αντιγραφεις οτι κανω εγω τωρα .Να γραφεις λεξεις να φτιαχνεις προτασεις λες και ειμαστε υπεροχοι ποιητες εν ζοη.
(Η ζωη με Ω μαλακα).
Οι ποιητες πρεπει να ειναι νεκροι. Αν παραμενουν ζωντανοι ειναι γιατι νιωθουν τον φοβο στην σκεψη
«θα γινω διασημος μετα τον θανατο μου».
Καινε καταστρεφουν οτι φτιαξαν γραψαν αλλα παντα καποιος πουστης καριολης θα εχει κατι δικο σου. Ενα μειλ. Ενα γραμμα. Να το προσθεσει στο ψυχογραφημα και ν'αναγραψει:
"Νεκρος ποιητης 1111 διαβαστε τον να δειτε τι μαλακιες γραφει lol".
ΚΑι αφου εκδοθει να εισπραξουν τα λεφτα. Την αηδια του κοσμου θα παρουν. Λεφτα δεν εχει κανεις. Αηδια ολοι μας. Δωσε κοσμεεεεεεε.
Ποσο πολυ μου την σπας. Τοσο πολυ που δεν ξερω ποιο κοσμητικο επιθετο να επιλέξω. Τοσο πολυ που παιζει να εχω κανει αμετρητα ορθογραφικα λαθη. Με εξοργιζει αυτο οταν γινειτα. Θελω να ειμαι τελειος. Πουτάνα ή Πουτανί. Αυτα νομιζω οτι τα εγραψα σωστα. Ειναι γιατι εισαι εσυ. Αγκαλιασε με σε παρακαλω. Αστειευομουν για ολα αυτα που εγραψα. Ηταν για να δει ο κοσμος την αγωνια μας. Σε λιγο ερχομαι και επιτελους θα κοιμηθω στο ρουθουνι σου. Δεν εχω κοιμηθει απο τοτε που μυριζα ψεμα. Νωρις το πρωι. Σε αγαπω σφηξε με. Λεξεις θα πω. Κλοουν θα γινω. Κωλοτουμπες θα κανω. Αστεια λεξη ε; Αστειος λοιπον θα γινω αφου ετσι το θελεις. Γιατι πρεπει να σε κανω να γελασεις. Οταν γελας θελω να κοιταω τον πινακα που εφτιαξα: "Ζωη".
Ζωη μου ερχομαι φτιαξε μου καφέ. Αν ειναι ευκολο και εχεις χρονο να με αγαπησεις και εσυ. Πρόχυρα. Τουλαχιστον κοιταξε με. Πως κοιταω το άδειο. Πως το γεμιζω με μαλακία.
Πάω να κάνω εμετό.
Με σιχαίνομαι.

Μιζέρια 1978 - 2007

Ο Ασπρος σταματησε να μιλαει τον Μαυρο διχως λογο. Αιφνίδια μια μερα αποφασισε οτι ποτε ξανα δεν θα μιλησουνε οι δυο τους. Ο Μαυρος δεν μιλαει τον Μπλε γιατι του΄πε κατι για την αδερφη του. «Η αδερφη σου ειναι μεγαλη πουτανα να ξες» ,τον ακουσα να του λεει οταν τον επισκεφθηκαμε στην φυλακη. Ο Μαυρος μονο στο ακουσμα «Η αδερφη σου ειναι..» πηγε να σπασει το τζαμι που διαχωριζει τους κρατουμενες απο τους επισκεπτες πριν καν ολοκληρωσει την φραση του ο Μπλε. Υστερα τον μαζεψαν οι φυλακες και εμεις φυγαμε βιαστικα. Σε ολη την διαδρομη με τον Μπλε δεν ανταλαξαμε κουβεντα. Αυτος οδηγουσε,εγω σκεφτομουν αν θα ξαναμιλησουν ποτέ μετα απ'αυτο.Και δεν ξαναμιλησαν αληθεια.Δεν τους δωθηκε η ευκαιρια εντούτοις. Ο Μαυρος σαπισε στο κελι του μεχρι και σημερα, ο Μπλε σταματησε να μιλαει μια μερα με την σειρα του τον Ασπρο. Τον λόγο τον κράτησε γι'αυτον.
Ο Γκριζος ειναι ο πεμπτος την παρεας και δεν τον μιλαει κανεις μας.Ειναι ο κολητος του Μαυρου ή μαλλον ηταν γιατι οπως προανέφερα ο Μαυρος σαπιζει στην στενη εδω και χρόνια . Η αιτία που κατέληξε στην φυλακη ηταν οτι ειχε μεγαλο στομα. Δεν θα μπω σε λεπτομερειες, απλα θεωρηστε οτι του αξιζε καθως "μιλουσε πολυ". Ο Γκριζος τον επισκεφθηκε για τελευταια φορα στο κελι του. Ο Γκριζος ειναι ιερεας. Ειναι ο μονος απ'την παρεα που καταφερε να τον πλησιασει πίσω απ'τα καγκελα. Με την προφαση οτι θελει να μετανοήσει ο Μαυρος καταφερε να φερει τον Γκριζο κοντα του και να μαθει τα νεα της παρεας.
«Πες μου, πες μου τι εχει πει ακριβως ο άσπρος για εμένα!...συμφωνήσαν μαζι του οι άλλοι; Πρεπει να μαθω τι έχει ειπωθεί..μίλα μου!»
Ο Γκριζος δεν ξερω τι ακριβως του εχει πει μεχρι και σημερα. Θα ηθελα να μαθω αλλα πρεπει να τον ρωτησω. Τον Γκριζο ομως εγω δεν του μιλαω. Ο λογος ειναι οτι υποψιαζομαι πως του εχει φανερωσει ολα τα μείον που τονισα ως προς τον χαρακτηρα του. Τον Μαυρο τον φοβαμαι και ας ειναι στην φυλακη , ετσι μονο στην σκεψη οτι εχουν απογυμνωθει ολα επαψα να μιλαω στον Γκριζο. Αυτος το σεβαστηκε και απο τοτε δεν με ξανα ενοχλησε. Διεκοψε τις εξορμησεις του προς τα μερη που συχναζαμε. Εσβησε απ΄την μνημη του τον τηλεφωνικο μου αριθμο. Τελευταια σταματησε να μου μιλαει και ο Ασπρος. Αν θυμαμαι κατι απο την τελευταια φορα που ημασταν μαζι ηταν τα λογια του: «Θα τον γαμησω τον Μπλε να ξες, ολο μιλαει για εμενα πισω απ'την πλατη μου». «Ασε που πρεπει να εχει πει και για σένα διαφορες αρλούμπες. Δεν ξερω ακριβως να σου πω τωρα, αλλα τον υποψιαζομαι»
Εγω δεν ηξερα οτι ο Μπλε το κανει αυτο ομως συμφωνησα μαζι του.«Γαμησε τον τον μαλακα» θυμαμαι να του ειπα και τσουγκρισαμε τα ποτηρια. Τον Μπλέ κάποτε τον αγαπουσα σαν αδερφο.
Οι δυο τους πηγαν ταξιδι στην Κούβα και δεν μου ταχυδρομισαν ουτε ενα καρτ-ποσταλ. Με οπισθοφυλο απο φωτογραφια του μεγαλου επαναστατη, ενα τσιγαρέτο Los habanos και το βαλσαμωμένο σκουλικι απ'τις τεκίλες που ήπιαν να συμβολίσει την μακροχρόνια φιλια μας. Τίποτα απ'ολα αυτα δεν έλαβα και ας τσεκαρώ καθημερινα την αλληλογραφία μου. Θα υποθεσω λοιπον πως τα βρηκαν. Θα σκεφτω οτι δεν μου μιλανε αλλο. Ετσι θα σταματησω και εγω να το κανω.Ο Ασπρος παλια την μισουσε την Κούβα.
Αλλαζω νουμερο στο τηλεφωνο μου και ανοιγω τον καταλογο με τις επαφες. Εκει μεσα εχω ολα τα τηλεφωνα απ'τους παλιους φιλους μου.
Στην λευκη σελιδα τον Πρασινο ,τον Κοκκινο ,τον Μπλε ,τον Μαυρο.
Στην μαυρη σελιδα εχω τον Ασπρο,τον Γκριζο,τον Κιτρινο και τον Πορτοκαλι.
Ο Κιτρινος νομιζω οτι εχει παρεξηγηθει μαζι μου. Πηρε τηλεφωνο ενα βραδυ, Σαββατο ηταν θυμαμαι και μου ζητησε να βγουμε για μπυρες. Εγω δεν θελησα ομως και ετσι του ειπα ευγενικα οτι επιθυμω να παραμεινω στην οικία μου αποψε. Αυτος καληνύχτισε και απο τοτε δεν με ξαναπηρε τηλεφωνο να βγουμε ουτε ενα Σαββατο. Προσπαθησα μετα απο αρκετο καιρο να τον καλεσω εγω αλλα ειχε αλλαξει νουμερο. Στην θεση του βγηκε μια ηλικιωμενη γυναικα .Με αχρωμο τονο στην φωνη της απαντησε και εγω το εκλεισα βιαστικα.
Τον Κοκκινο να σας πω την αληθεια δεν θελω πολυ να του τηλεφωνησω. Ο λογος ειναι οτι οταν λεω αστεια αυτος γελαει για λιγο και επειτα σταματαει έξαφνα. Λες και γελαει απο υποχρεωση ο βλάκας. Εξ΄άλλου ηταν καλη ευκαιρια να τον ξεφορτωθω μια για πάντα. Τοσα χρονια δεν ξερω γιατι τον εκανα παρεα. Απο συνηθεια μαλλον.
Υπαρχει λοιπον ο Πορτοκαλι. Χαρουμενος ανθρωπος μα πολυ ομιλητικος. Τον βαριεμαι αφανταστα αλλα δεν μου εχει απομεινει κανας αλλος. Θα βγω μαζι του διχως να του φανερωσω ποσο βαρετος ειναι. Αυτος μπορει και να πιστεψει οτι ειναι ενδιαφερον τυπος. Ας το πιστεψει ,σκασιλα μου,εγω τον εκμεταλευομαι για να μην μεινω μονος. Λιγο πριν μιλησα μαζι του και θα βρεθουμε το βραδακι στο στεκι μας.«Μην φερεις μαζι σου τον Ασπρο.. σε παρακαλω» ,μου τονισε .«Μα δεν μιλαμε αλλο,δεν τα μαθες;» απαντησα και πρόσθεσε αυτος: «Ενταξει,καλα εκανες γιατι ηταν μεγαλο ψωνιο».
Οσο πλησιαζει η ωρα που θα βρεθω με τον Πορτοκαλι , αγχωνομαι. Τι ηθελα να του πω οτι θα βγουμε μαζι σημερα; «Καλυτερα να εμενα μεσα μονος μου» μονολόγησα.
Αποφασισα να του στειλω ενα μυνημα με καποια δικαιολογια του τύπου: «Πορτοκαλι χιλια συγνωμη,δεν θα μπορεσω εν τέλη σημερα. Αναπάντεχα μου ηρθε αδιαθεσια. Και παλι συγνωμη καλέ μου φίλε». Το εγραψα στο κινητο με Ελληνικους,πεζούς χαρακτηρες και οχι κεφαλαία για να κάνω καλη εντυπωση μα λιγο πριν το αποστειλω χτυπησε το αλλο μου τηλεφωνο.«Λες να ειναι αυτος και να περνει για να το ακυρωσει;» σκεφτηκα. «Μακαρι να ειναι αυτος,ετσι θα βγω και απο την υποχρεωση» Στον έκτο χτυπο σηκωσα το ακουστικο. Προς εκπληξη μου ηταν ο Μαυρος. Αποφυλακιστηκε ,μου εξηγησε και εχει οργανωσει παρτυ να το γιορτασουμε ολη η παρεα.
«Θα ειναι και ο Γκρίζος;» ρωτησα με ανυσηχια.
«Ναι,θα ειναι και αυτος, θα ειναι ολοι τους εκει» με καθησύχασε και εκλεισε το ακουστικο.
Η φωνη του βελούδινη και τρυφερή δεν θύμιζε σε τιποτα εκεινη του παλιού νταή Μαύρου. Η φυλακή θα τον μαλάκωσε συλλογιστηκα και σήκωσα το χοντρο μου παλτο. Εξω ο χειμωνας γύρευε για συντροφια, μολονότι κρατουσε την πολη αμπαρωμένη με την κρύα στάση του. Σφύριζε απο τις εγκοπές στα παραθυρα ,θόλονε τα τζάμια με τα χνώτα του ,τρυπωνε στις χαραμάδες απ'την πόρτα. Σάββατο βράδυ ,6 του Γενάρη. Το καλοκαίρι θα αργούσε να 'ρθει.

Homeless

Ο David ειναι ενας απο τους τυπους που υπαρχουν για να σε κανουν να αναρωτιέσαι. Τους λογους που καπνιζεις ενα τσιγαρο και συλλογίζεσαι διαφορα. Την αναγκη να απορείς ενω εισαι απολυτος για ολα. Αν είσαι μονος , αν εισαι εκει ,αν φεύγεις/ έφυγες ολιγωρείς. Τις στιγμες που θα αρχίσουν επειτα απ'αυτες που ήδη αμέλησες . Τους τροπους να απεξαρτηθεις απο αυτην την μανια να σκεφτεσαι για τον χρόνο. Η Μιραντα ειναι το κοριτσι που χαμογελας οταν φτανει. Εκχειλίζεις απο βεβαιότητα οτι εισαι εσυ που αισθανεσαι/δεχεσαι οτι γινεται πάνω σου.Ψιχάλα που διαπερναει την γεματη τρυπες ομπρελα σου.
Κατεβαινει τον υπογειο στην σταση camden και μπορεις να την αισθανθείς βαθια απ'το κατώγι των τρενων να ανεβαινει τις σκαλες μέσα σου. Επειτα ανοιγει την πορτα απ'την pub και σε πλησιαζει.
Θα κανει ωρα να φτασει σε εσενα. Πρεπει να χαιρετήσει ολους τους θαμωνες. Οπως και ο David. Μεταξυ τους δεν μιλανε. Ειναι παντα φορτωμενη με τσαντες αυτη. Της αρεσει να ψωνιζει. Ειναι Χριστούγεννα εξ'αλλου. Ο David διασχιζει την pub αναλαφρα σαν να μην υπαρχει βαρυτητητα και βγαζει θορυβους. Κανει σκουατς, σκοτζζ, τζιζ μεταλικους ήχους οπως το ρομποτακι. Φορει καθε λογης μπιχλιμπιδια πανω του. Αλυσιδες χοντρες τυλιγμένες στον ογκώδη του καρπο με ανοιχτο τον κρικο λες και το σκάσε απ'τον αφεντη του μόλις. Αν τον ρωτησεις την ωρα θα χαμογελασει γιατι ειναι το αστειο. Φωραει τοσα ρολογια οσα και τα 19 δαχτυλα του. Το ένα στα πόδια του ξεχωρίζει κομμένο μέσα απο τις λαχανί σαγιονάρες. Τα ρολόγια κουρδισμένα σε όλες τις ώρες κανουν συναυλια οταν χτυπανε για διαφορετικους χρονους ,τοποθεσιες. Εχει ασημενια δαχτυλιδια απ'αυτα που ψωνιζεις σε παζαρια ,φωσφορουχα κομποσκινια που αναγραφουν λεξεις απλες οπως "peace/love..". Τα χερια του ειναι γερασμενα η οψη του το ιδιο γηραλέα με γενειαδα ασπρη, ματια που εστιαζουν δυσκολα και σε χαζευουν εξαντλημένα ,παρακαλανε να τα ανοιξεις. Μαλλια αλλουστα και ανακατεμενα με τζίβες που μπλεκωντε στα κατσαρα γένεια του. Η Μελιζα ειναι η κοπελα που μας σερβιρει. Θα αρκεστει σε ενα τυπικό "chears" οταν σου επιστρεψει τα ρεστα. Αν το πάιντ κανει 2.90 και τις δωσεις 3 λιρες θα σε κοιταξει ζωηρα επιθυμωντας κατι παραπανω. Αν τις δωσεις τις 10 πενες απ'τα ρεστα δεν θα πει ευχαριστω.Θα πεταξει το κερμα σε ενα κουβαδακι που γραφει "tips" και θα υποχωρίσει ευπιστα. Σιγουρη για το πως θα έπρατες. Μετα θα σ' εγκαταλειψει μηχανικα για να κανει το ιδιο στον επομενο πελατη. Και ξανα και ξανα. Μεχρι να σχολασει. Στις 5.30 ακριβως δεν θα την ξαναδεις.
Την Μιραντα οταν την πρωτομιλησα ηταν απογευμα ,τετοια ωρα περιπου. Οταν ειπαμε καληνυχτα ειχε ξημερωσει ηδη .«Καλημερα» με διορθωσε και κούρνιασε βαθια στην αμασχάλη μου που μύριζε παγωμένο ιδρώτα. Την άλλη μέρα ξύπνησε πρώτη ,μου εφτιαξε 2 αυγα ,μάτια ορθάνοιχτα και ζούμερα σαν τα δικα της οταν συλλογίζεται και δακρίζει, τηγανισε μπεικον καπνιστό, ζέστανε ψωμακια τόστ στην φρυγανιερα ,πεταξε στο τηγανι 2 λουκανικα και ανοιξε το παραθυρο να μυρισουμε την καταχνιά. Οι μυρωδιες μπλεχτηκαν στα συνεφα που σχηματιζαν ουρες πάνω στους τοιχους και θελανε να σε τυλιξουν στο Λονδρέζικο πενθος. Βγηκαμε εξω και περπατησαμε τους δρομους. Το Λονδινο ατονο δεν μπορουσες να διακρινεις τον ουρανο. Να ξεχωρισεις την μερα απο την νυχτα. Και ετσι νωχελικα βρεθηκαμε περισοτερο κοντα. Ο David ειναι σιγουρα αστεγος. Του εδωσα καποιο βραδυ τσιγαρα. Στεκοταν χαμω στην εισοδο του underground σαν μηχανακι με την ενδειξη "πειναω/insert coin". Φυσουσε ρυθμικα μεσα απο ενα σαξωφονο δυσνοητες φρασεις. Οταν το εβγαζε απο το στομα του για να ανασανει, τα χνωτα του σχηματιζαν συνεφάκια απο νοτες σε πεντατονική κλιμακα . Τοσο κρυο εκανε εκείνο το βραδυ. Και αυτος επαιζε αλυγιστος. Του εδωσα ενα τσιγαρο. Απεθεσε προσεκτικα την σάλπιγα σε ενα κουρελι και ξεχώρισε απο το καπελο μπρουτζινες πενες.«Παρε» μου ειπε.Αναψα το τσιγαρο , το προσφερα και του μίλησα : «Δεν θελω τα χρηματα σου για αντάλαγμα. Θελω απλά να παιξεις κατι χαρουμενο». Επειτα ο David με πηγε σε αυτην την pub. Οπου ο υπογειος δονείτε στα ποδια σου. Οι ανθρωποι ειναι ξενοι μεταξυ τους. Οστοσο δεμενοι με εναν ασυνηθιστο τροπο. Δεν εχουν τιποτα να χωρισουν. Πινουν. Πινουν.Και πίνουν.
Η Μιραντα ηρθε ξάφνου ενα απογευμα. Ειδα πρωτα τα χερια της που ανοιξαν την βαρια πορτα και σιγα σιγα εχωνε μεσα σακουλες. Πηγε καποιος να την βοηθησει αλλα αυτη δεν τον εμπιστευθηκε. Του ειπε ευχαριστω αλλα τα καταφερνω μια χαρα απο μονη μου. Εφτασε προς το μπαρ σερνωντας πισω της χαρτοσακουλες και μια τηλεοραση σίγουρα απ'τα σκουπίδια. Στυριγμενη πανω σε ροδες την κουβαλουσε τραβωντας το καλωδιο οπως και ένα κατοικιδιο που βγάζεις βόλτα. Εγραφε mitsubishi black&white και σε μια γωνία είχε κολημένο ενα χαρτί με το πρόγραμμα. Τρείς σταθμούς. Η Μελιζα σταματησε για λιγο την δουλεια της οταν την αντιληφθηκε. Της ζητησα ενα ακομη πάιντ και εκανε πως δεν με είδε. Τοσο πολυ γοητευθηκε απο την παρουσια της Μιράντας. Μαζί της και εγώ. Η pub ξεχυλισε απο κοσμο. Ολοι διαρματυρωντουσαν για το αργορυθμο σερβις. Ειχα την καλυτερη θεση ομως. Φροντιζα οστοσο στην μεση του τελους να παραγκελνω το επομενο παιντ. Ετσι γνωρισα την Μιραντα. Εκεινο το απογευμα φωρουσε ενα καπελο μαλλινο που εκρυβε ακομα και τα αυτια της. Εκανε πολυ κρυο εξω. Ενα μονοχρωμο θαλασι φουλαρι και γαντια σκισμενα που φανέρωναν τα ακατεργαστα νυχια της. Αναφώνησε «its you,after all» και αγκαλιαστηκαμε.
O David κανει το εξης στην pub. Μαζευει ολα τα ποτηρια απο τους πελατες και τα φερνει στο μπαρ. Ποτηρας επίσημος ,καλοφτιαγμενος με μπλουζακι που αναγραφει "stuff". Αλλα δεν ειναι. Γεμιζει το αδειανο του ποτηρι/κουβαδάκι με οτι σκουπιδι βρει. Ενα βραδυ τον κοιταξα να αδειάζει μεσα στο τεραστιο ποτηρι του απο ουισκι, κρασι, μπυρα guiness κρεμωδες, μπυρες ξανθιες διαφορες Βελγικες, μεχρι και πορτοκαλαδα βοντκα. Το ποτήρι γράφει πάνω David ,όπως και το πιατάκι ενος σκύλου. Του το δώσαν είπε σε μια μπυραρία του Βερολίνου. Σκατά,σιγουρα το'κλεψε. Οσο περνανε οι ωρες κραταει και αλλα ποτηρια καβατζα για αυτον. Ειναι απαραιτητο να εχει παντα γεματο το μεγάλο και 2,3 μικρά με οτι ξυδι μαζεψε απ'την γυρα. Ανακατευει εκει μέσα οτι μυρίζει αλκοολ διχως διακρίσεις. Νομιζω οτι αγχωνεται πως θα τελειωσει και ετσι νιωθει σιγουρος με τις καβάτζες. Τον φανταζομαι όταν τρέχει να αρπάξει παρατημένα ποτηρια, να ιδρώνει στην σκέψη: «Τι θα γινει αραγε αν ολοι οι πελάτες αποφασισουν ξαφνικά οτι πρέπει να πίνουν όλο το ποτό τους;»
Η Μιραντα νευριαζει με την σταση του David. Τον συμπωνει μου λεει οπως και να'χει ,αλλα θεωρει οτι το εχει παρακανει. Αυτη καποτε δουλευε στην pub και νιωθει πως ο David χαλαει το ιματζ της. Εγω οταν μου τα λεει ολα αυτα της χαιδευω τα μαλια. Οταν θα βγαλει τον σκουφο ειναι ζεστα χρυσαφενια γεματα ανταυγες απλωνονται στον καλοσχεδιασμενο της ωμο.
Στην pub ολοι συμπαθουνε τον David. Ειναι γεματη τουριστες και γοητευονται απο οτιδηποτε τους φαινεται περιεργο. Τον βγαζουν φωτογραφιες σαν να'ναι καποιο highsite του Λονδίνου και αυτος περνει χρηματα. Αμοιβεται γιατι ειναι αλλόκοτος. Καλα ξηγιεται ,νομίζω. Αν τον πετυχαινε ο banksy κοιμισμένο θα έγραφε πάνω στην γενειάδα του: «This is not another photo oppoturnity». Μου εδωσε μια φωτογραφια του ενα απογευμα χωρις να του το ζητησω. Στην φωτογραφια υπηρχε ενα παιδακι στην αγκαλια του. Ήτανε το πολυ τεσσάρων και είχε τα γκριζοπράσινα μάτια του. Όλη την νυχτα δεν ανάφερα τιποτα σχετικά με αυτο. Κάποια στιγμή με κοιταξε με αυτα τα ψυχρα ματια και ρώτησε αυτος:
«Where is your girlfriend today?»
«Who fucks the little bitch» απάντησα αδιάφορα και αυτός χαιδεψε δασκαλικά την γενειάδα του. Εκρυψε εκει μέσα το αλλοκοτο σε σχημα κεφάλι του ,χαμηλωσε το βλέμα του σχημάτιζοντας την μορφή ενος νάνου και απομακρυνθηκε σκεφτικός να αναζητήσει περισότερο αλκοόλ. Το ένα απο τα τέσσερα ποτήρια του είχε αδειάσει κατα μία γουλιά.