i <3 u

Εχω εναν φακελο με όνομα "Εμεις"
Εκει μέσα εχω εναν άλλο φακελο που γράφει "Λόγια".
Μεσα στον φακελο αυτον εχει κι άλλον υποφακελο.
Λέει "Στιγμές".
Μεσα στον φακελο στιγμές εχει εναν ακομη υποφακελο.
Λέει "Σκέψεις".
Και εχω ενα κουμπι κατω απο το "βαλε" αριστερα απ'το "τελος" απέναντι απ΄το "μπες"
που λεει "διεγραψε".
Θελω να το πατησω αλλα εκει μεσα εχω την φωνη του "Α το προσωπο της "Β" και τα εγγραφα του "Γ".
Αν κανω πως σβηνω τον "Α" αυτος θα κλαιει μονοφωνικα σε 11.025 συχνοτητα και θα παίζει για πάντα λούπα ,
η Β θα εχει φωτογραφια μονο με προσωπο ασπρομαυρο και ακομα χειροτερα σε βαθος χρωματος 1μπίτ που δεν μπορεις να ξεχωρίσεις τα εκφραστικα της ματια.
Και ας ειναι λυπημενα.
Ο "Γ" θα δημιουργει ακαταπαυστα στον φακελο του εγγραφα που θα αποθηκευει με ημερομηνιες παλιες.
Ντοκουμέντα καμοιας σημασιας.
Αν μπορουσα να τους βαλω τουλαχιστον ολους μαζι.
Μα δεν μ'αφηνει αυτο το παλιοπράμα το εξπί να κανω αποκοπη/ επικοληση.
Λέει «Δεν εχετε δικαιωμα προσβασης, παρακαλω επικοινωνηστε με τον διαχειριστή σας»
Εγω δεν ειμαι κανονικά αυτος;

ulich14feb

Δα- Δαγκαμα των χειλιων. Κομματι σαρκας. Πα- Παραδεισος λεξεων. Νω- Νωχελικό βλέμμα. Προσωπο που. Αν μπορουσα να το δω. Να δω αυτο μάταια το. Μην ακουμπησω να. Υποσχομαι φρονιμος. Κοιτω απο χάμω κοιτω γωνια γονατιστός κρυβομαι πισω απο κοίτα .Κοιτω ομορφια σου. Στρεβλή εικονα. Κρεβατι πισω απο ανθρωπο κρυμενος αταιριαστη υλη εξω ,πραγματικος. Ξανα ερχεσαι την επομενη μερα σαν.
Ασυνήθιστη σκεψη. Πρωινο που ηλιος ζεστος. Πολυ λίγος νύχτα. Ταξιδι μακρυα τρενα τρεχεις αγκαλια τηλεφωνα εγω ξαφνου. Αγκαλια σου αν. Αληθεια χρονος γινεται. Ψεματα υπαρχω στιγμες. Γραψω κανονικα οπως. Ανθρωπος σκεφτομαι ειμαι οτι. Στιγμη σε διαφανεια προσωπα γραφιστας κανει κολπα με μάσκες . Πιο ωριμα λουλουδια. Οχι δεν πατας ανθη. Οχι δεν γελας απο λαθη. Γελας ξεχνας. Πως; Ενοχή θυμήσου. Πως μελλον μπορεις; Ερχεσε προωρα Να! και μετα ξανα ερχεσε να κανεις τι;. Τιμωρος να εξωστρακισεις πιονια σου; Πιονι σου εγω δεν συμφωνησα. Ειπα απλα εν ζωη οσο παει . Ειπα βλεπω χρωματα ακουω ηχους. Αν ισως κατι αλλαξεις; Εκλιπαρω με ευγενεια. Αβρά δωσε μου ξανα οτι πηρες. Γιατι νυστα που δεν κλεινουν τα ματια; Γιατι ομπρελα ανοιχτη αλλα ξυρασία εσυ;. Αυτο υπέγραψα; Γιατι στυλός δείκτης /δαχτυλο κοφτερο /μελλανι δάκρυ μεσ'το χαρτι απο πρόσωπα ζωγραφιά; Και που ξερω εγω απ' αυτά; Γιατι; Αν λεξεις μαθω τοποθετηση σωστα οχι κολαζ. Αν οχι ερωτας και μονο οτι εσυ; Εγω δεν ζητω εγώ οχι. Εσενα αν γινεται αλλιώς. Στιγμες. Οπως παλια κοιταξε. Αλλα παλι δεν ζητω. Σκεφτομαι δυνατοτητα που ερμαιο της επιμονης. Γινομαι ξενος. Αν αυτο αρκετο αν ικανο να ερθει ας. Εγω ξενος απολυτα μακρυα. Και ας μονος. Και ας τρομος. Και ας μοναξια. Ολα λεξεις ειναι. Στιψε με. Λεξη ειναι. Κανε με αδειο. Λιγο θα παρει "τετοια". Πως να λεω εσένα; Οχι σημασια να ονοματισω κι "αλλα". Απλως στιγμη σκεψην αστοχη. Αν γνωριμια υπηρξε αν μεσολαβησες υποψία. Και σε παρακαλω και. Δωσε ξανα οτι λειπει εμού. Παρε λυπη παιξε εσυ λεξεις. Εγω τραγουδια εικονες υπηρετησα ξερω. Τωρα δωσε κανε λαθος. Και ας γινει ετσι αξιζει. Για σενα ειναι κουμπι. Δωσε του υλη. Μορφη κινηση κανε οτι κανεις με το ψεμα. Και κοιτα σαν γυρισεις να ξεχαστεις πανω του. Πως κοιταει.Πως ψαχνει λογο.Και λογο θα βρεις εσυ και ας αγνωστη. Ξενη απολυτα σκεψη ερμαιο της αμαθειας μου. Οχι λεξεις. Αν. Ερωτιεμαι το γιατι; Να γραφει ο ανθρωπος. Να κλαίει ο ανθρωπος. Θλιμμενος να ονειροπολει. Ον απλησιαστο αυτό. Τι εχεις μορφη σου; Γιατι φωλιαζεις σε ονειρα χωρος οχι ; Εχεις φωνη το ξερω. Εχεις δαχτυλα απ'αυτα που πιανουν ; Μπορεις να αγγιζεις ενα τριανταφυλλο; Φτιαχνεις αμέσως απάτη. Τωρα τριαντα πεταλα να στολιζουν το κορμι σου το ψευτικο. Αν ηξερες ποσο ομορφα μυριζεις αν. Οχι σαν της Παρασκευης το αληθινο. Το ψεμα ηρθε νωρις ταξιδι μακρια χωρα αγνωστη. Ο εαυτος οδηγος. Τι τρεχει με αυτον; Ταξιδευει πονο λεξεις με λιγα γραματα. Θλιψη γραφει σε βαγονι. Ειναι το "ον" βαφτιση προχειρη πορεία. Ειναι το "εγω" προσθεσαν στις ράγες . Πως να το προφυλαξεις το; Ξερω μου ειπες "Ξυπνα/ φυγε/τρεξε/ ελα/πηδα/ κατσε" Τι απο ολα αυτα κανω εδω πάνω; Νομιζεις πως οι λεξεις ειναι αναπνοη σου που εκπαιδευτηκα*; Σκεφτεσαι πως το τρενάκι τρέχει με σκοπό προς; * Εγω αυτην την νιωθω μα ειναι πνιγερη. Οταν κοιτας γιατι κοιτας ετσι; Να ρωτάω μπορω; Να απαντώ εγω;Με σκοπους απο ωδές που συγοτραγουδας γιατι; Δικα μας όλα θυμίζουν. Αυτα χρονος στιγμη τωρα δεν. Σώπα τωρα εσυ. Φταιω εγω; Κοιτα καθρεφτη. Κοιτα μεσα σκλαβος του ειδωλου ξενου. Ποιος; Ξερω εγω. Αλα- κατι διαφορετικο. -ζον ξέρω. Σαν αστρα που μακρια δεν μπορω να φτασω αν θελω εσε. Μακρια ξερω οτι λογος υπαρχει να γδυνεσαι. Σε εναν παραδεισο που δεν μπορω να πω λεξεις. Λεξεις ελεγξες προωρα για παραδεισο. Εκει θα παω ψυθυριζες που ειμαι μαζι σου. Εκει θα παω και αγαπαω ακομα και τελος τούτο. Το ειδα το εζησα οταν ηρθες. Μακρια. Στα αστρα. Σε γαλαξιες. Δεν σε πιανω δεν. Σε καλω σε καλω σε καλω δεν σε καλω και σε πιανω δεν. Θα και αν.Αγαπω ξες. Εσενα. Γιατι εισαι η μονη που αφησα να αγαπησεις.Μερα σημερα απάνθρωπη.

asasasa-na

Σχηματα ασχηματιστα. Οχι σαν υλη. Μα σαν σκεψεις. Κοιτα τα. Σκεψεις. Οχι με σημασια. Μα με συνεφακια γκριζα. Νιωσε τες. Λεξεις. Οχι με σωστη αρθρωση. Μα με παρατεταμενη ενοια. Ακουστες. Οργη/καρτουν/σκιτσογραφος αδειος. Τρομπετιστας ακροβατης. Υπνοτιστης νυσταγμενος. Μολυβι. Νοτες. Σκοπος. Περασμενα μεσανυχτα. Τα χρονια. Γέρος. Δεντρο - ρίζες του. Περιορισμενη ακοη /αφη /ενστικτοδως αντικειμενα στο υψος του ποδιου αν ολα αναποδα. Ζεστα /υγρα/ σκοτεινα ανυσηχος καθημερινος υπνος αν ολα αντιστροφα. Το Χθες /τωρα.Γελιο. Απ'εξω ομως. Καποιος κολαει το αυτι του να ακουσει. Απ'εξω ομως. Νιωθω που αφουγκραζεται τους κτυπους μου. Ακινησια. Ο πατερας ροχαλιζει. Απ'εξω ομως.Κλαμα της μητερας. Μεσα μου βαθια. Πονος οταν ποναει. Ολα μεσα μου. Ποναει. Οταν οργασμος ενω καθολου απαραιτητος. Ανοιγμα της πορτας για λιγο. Κοιτα εξω. Επισκεψη στον γιατρο. Συμβουλες για το αυριο. Κρεβατι το μισο ροζ το υπολοιπο μπλε. Απ'εξω ολα. Και μεσα εγω στριμογμενος να γραφω. Ενω δεν εχω μαθει να μιλαω. Σκεψου θυμησου. Θησιασου. Η σταση αυτη ειναι η αναμονη. Η αγκαλια στο αδειο ειναι υπομονη. Γεμισε το αδειο. Κατσε κατσε ηρεμησε. Θα βγεις. θα δεις. Δες προορα κοιτα. Ονειρεψου κανε ονειρα φτιαξε λεξεις μαγειρεψε ιδεες ζεστανε αποφαγια του χθες. Ζητιανεψε γινε ερμαιο της ανηθικης οψης σου. Μην κοιτας καθρεφτες. Χορεψε μονο. Χορεψε μεχρι να πεσεις. Πεσε για να ξανασηκωθεις.Ακου τα λογια της. Ακου προσεκτικα. Τυλιξου στην ανασα της .Πιάσου απ΄την σιωπη της. Κλεισε τα αυτια σου. Ανοιξε τα χερια σου. Πιασε νιωσε. Κλαψε. Πηδα πηδα και μεινε εκει ψηλα. Ξυπνα νωρις το πρωι. Ξανακοιμησου. Πηδα ξανα. Ξυπνα νωρις τωρα. Κοιτα. Προσεκτικα κοιτα το ξενο. Ακουμπα το. Ακουμπησε εναν ξενο ομο. Μην τρομαξεις. Ξενος απλα. Ποια η σημασια του; σκεψου. Κατσε εκει λυτρωσου. Μελετα τον. Σσσσσ. Ηρεμησε για λιγο. Ηρεμος πες μου. Λογια. 24 γραμματα. Μαθε αλλες γλωσες. Περισοτερα γραματα. Λιγοτερα λογια. Φρασεις μονο πραγματικες. Λευκα σεντονια. Κοκκινα μαξιλαρια. Αχρωμα σωματα. Εκφρασου σωστα. Μαθε να οριζεις ορθα. Αρχη/τελος. Παραδοχη-αποδοχη. Ξυπνα-αφυπνισου. Εσυ/εγω. Στομα/Οπλο. Σαλιο/πυρομαχικα. Κοιτα για ωρες το ιδιο θεμα. Αγαπησε το. Αγαπα εισαι ανθρωπος. Μετατρεψε την μορφη. Αλλαξε την δικια σου. Καρναβαλια. Μιλα μου. Ακου που κανω θορυβους. Δες πως φευγω στις μυτες των ποδιων μου. Δωσε μου το κλειδι. Ανοιξε το παραθυρο. Μην κρυβεις τα σεντονια. Αλλαξε οροφο. Διωξε με. Κανε κατι. Ξημερωνει.

Νοσταλγία

Παρασκευή 2 του Φλεβάρη (3 πήγε). Ολος ο κοσμος ειναι σε απογνωση. Οχι εγω δεν ειμαι. Ειναι καποια μερη που πας και αποξεχνιεσαι. Οχι εσυ σε σχεση με τον χωρο αλλα οι γυρω εναντι στην υπαρξη σου. Ξεχναν ποσο πυκνο ειν' το δακρυ σου. Ξεχνας ποσο αβρο ειν' το χαμογελο τους. Και μεσα στο γκουκλ αν γραψεις χαμογελο σου βγαζει μονο το ξενο. Αυτο που εχει υψηλη αναλυση αλλα καμοια σημασια. Αν γραψεις ξενος θα σου πει: "Το αιτημα αναζητησης σας ειναι σε εξελιξη. Μισο λεπτο συνδεομαστε με τον καθρεφτη σας."
Ο κοσμος ειναι σε απογνωση σου λεω. Περνει τηλεφωνα για να κλεισει τηλεφωνα κοιμαται αγκαλια με συσκευες αποθηκευει μυνηματα που δεν εχουν καμοια εγνοια. Εγω δεν εχω χερια να σχηματισουν νουμερα. Δεν εχω και καρδια να την στολισω με καλωδια. Δυο στοματα στην θεση των ματιων εχω μονάχα. Ενα για να σου τραγουδαω και ενα για να σου ψυθυριζω λεξεις φοβου. Χειμωνας στο νησι. Απαραιτητες λεξεις. Σσσσσσ κοίτα εχω εικόνα. Θυμασαι την γαληνη της γριας στο ξερονήσι; "Απαραιτητες λεξεις" παραμιλουσε. "Αγαπω ανθρωπους ξυπολιτους" προσθετε. Ο χειμωνας στο νησι ειναι δυσκολος ξενε. Μην το λες αυτο γιαγιακα. Δεν ειμαι ξενος. Κοιταξε πως χορευω τον Ικαριοτικο. Μαέστρο παιξε μεχρι να μας παρει το κυμα το χειμωνικό. Καποια σπηλια μεσα στην θαλασσα θα 'χεις να τρυπωσουμε με ασφάλεια. Η φωλια της σμερνας δεν μας χωράει; Καποια συνωμοσια θα εχετε κανει με τον βυθο εσεις οι νησιωτες . Έλα πες μου.. Θυμασαι και την κορούλα της που τραβουσε τους τουρίστες σαν βαρκες ;Και μετα τους εδενε στον μόλο. Τι κανεις μικρουλα την ρωτησαμε; Γιατι το κανεις αυτο;. Ειναι δυσκολος ο χειμωνας στο νησι ξενεεεε. Μοναξια το ονομαζεται εσεις της πολης. Τους κραταω για να βγαλω τον χειμωνα. Ετσι μεγαλωνουμε εδω τα κορίτσα. Ετσι την εξημερώνουμε. Μα αυτοι δεν ειναι ωφελιμοι ,ελα παρε εμας. Και βουτηξε στην θαλασσα να μεταμορφωθει. Την κοιταξαμε για μερες να δουμε αν θα βγει και δεν βγηκε ποτε. Φερε φιλενάδα την βαρκα κατω απ'το σπιτι μου να σε ξαναπαω και θα δεις οτι ειναι ακομα εκει. Γοργονα ηταν ,θυμασαι; Πως το εκανε αυτο; Με ρωτησες "σιγουρα δεν εχει πνηγει; Βουτα να την σωσεις.. μπορει να εχει σκαλωσει σε κανα νουφαρο, ισως να μην ξερει και κολυμπι ειναι τοσο μικρη" Αναπνεει", σε καθυσηχασα , "κοιτα τις φυσαλιδες που σχηματιζουν λεξεις:

ai, esta saudade
não tem idade
não tem idade
ai, esta saudade
ai, esta saudade


Οχι εγω δεν νιωθω. Κανω μονο παιχνιδια με τα γραμματα με τις συλλαβες για να ξεφυγω απ'την συλληψη. Του ειδωλου πισω μου. Εγω οταν ειμαι μπροστα αυτο στεκεται μακρια μου ξενο και χασκογελαει. Αν αναγραματισω σπευδει προς το αντιστροφο. Απο μονο του. Μπορω να σου πω τι συμβαινει αλλα δεν θα καταλαβεις. Ειναι οτι αργει ο χειμωνας φετος να αποφασισει αν θα φυγει. Να ξεκαθαρισει αν ηρθε εντουτοις αν τον καταλαβαμε τον νιωσαμε. Μας πονεσε αν ξεραμε σταγονες λευκο αχρωμο μοναξια μπρισίμι μυρωδιές. Χειμωνα παρατησε τα ολα. Δεν σου ταιριαζουν οι λεξεις αυτες. Θυσιασου και εσυ μια στιγμη οπως η μνημη.
Μεσα στην πολη. Αγωνια / Αγωνας. Μεσα στην πολη. Τρεξε τρεξε μα ακου. Κανε ενα διαλειμα παψε να περιστρεφεσαι. Οχι να σε πιασω. Αν το κανω ξερω θα πρεπει να θυμηθω πραγματα. Η μνημη μου ακαρπη σαν την απραξια. Αααα θυμηθηκα τωρα κατι που εγραψες "θα θελα να μπορουσαμε να στροβιλιστουμε μεχρι να ζαλιστουμε και να πεσουμε ξεροι". Μην γινεσαι αφελης. Στασου λιγο. Μυρησε την γυμνια γυρω σου. Πες τους να βγαλουν τα πεδιλα για να μυρικαστεις ακομα και κατω απτις πατουσες. Εκει που φωλιαζει η πραγματικοτητα ταπεινη. Μα βγαλε πρωτα την μασκα και την δικια σου για να δεις καλυτερα. Πετα οτι εχεις απ'τα χερια σου για να αγγιξεις ορθά. Στην αναγκη δεν τα χρειαζεσαι τα χερια . Ξερω ποσο πολυ σε βαρενουν. Κρύψτα αν θελεις στα αυτιά σου σαν τον πινακα "Κραυγή". Ομως ανοιξε τα ματια σου και κανε ολα αυτα που σου λεω. Να δεις. Την φτώχεια μέσα τους. Ισως να ειναι κάτι παράδοξα ομορφο. Για μια στιγμη. Απ'αυτες που καθεσαι στο μπαλκονι και κανει τοσο κρυο. Τυλιγεσαι με μια κουβερτα και ακους στο απεναντι σπιτι να σου τραγουδαει η θάλλασα:

ai, esta saudade
não tem idade
não tem idade
ai, esta saudade
ai, esta saudade


Αυτη η πολη οχι δεν ειμαι εγω. Δεν ειμαι οι τοιχοι της δεν ειναι τα βηματα μου .Οι κτυποι μου οχι δεν ειμαι εγω αυτη η πολη. Δεν ειμαι αυτος που την σκαβει απο κατω με μανια για να προφυλαχθει απ'τον ηλιο. Εγω τον ηλιο τον αγαπω. Τα ματια μου τον μισουν μονο. Τα χερια μου γιατι δεν μπορουν να τον ακουμπησουν. Μια φορα εσκαψα μια λακουβιτσα μα ηταν για ασφαλεια. Δεν ειναι σωστο να μου το χρεωνεις. Εκρυψα εκει μεσα οτι εισαι αλλα ηξερα που να σε βρω. Και τωρα σε εκεινη την αλανα γεμισαν λακουβες και πετανε σκουπίδια. Πως να ξεθαψω το χθες; Αφου στην δικια μας λακουβα γραφει "Λακουβα μεσα στην λακουβα γιατι μας τελειωσε ο χωρος". Γιατι δεν ρωτας ξένε αν μπορω να σκαψω στην λακουβα σου; Σου ειπα εγω οτι μπορω να ζησω για παντα στο σκοταδι; Μια τρυπα αναζητησα να κουρνιασω μεχρι να φυγει ο χειμωνας. Αυτο ηταν ολο. Στην κρυα πολη να ζεσταθω. Και τωρα; Πως θα βγω απο εκει; Οι απαραιτητες λεξεις,ξεχασα. Πως τις ειπε η γιαγακα; Ναι... είπε αρχιζουν απο "α" . Οπως Αγαπη. Τελειωνουν σε "α". Οπως η Αγρυπνια. Θα βαλω το "ν" μπροστα θαλασσα ΜΟΥ. Για ολα αυτα που με διδαξες. Να ΣΕ τιμησω με την λεξη Νοσταλγια...

esta cidade
não tem idade
não tem idade
ai esta cidade
esta cidade

Παρασκευη 2 του Φλεβαρη. ΦΕυγω υπογιως.Θα σκαψω σαν τον τυφλοποντικα. Θα μετρησω σαν παιδι μα με υποδιαιρεσεις. Θα γραψω σαν πορνογερος μα με την αγνοτητα ενος βρεφους. Θα αναριχηθω. Και ας μου παρει χρονια. Ξερω να μετραω ως το 111 αρκει. Ξερω και να περιμενω το διδαξατε αυτο εσεις στο μαθημα "Ανασφάλεια /Δεν δίνομαι". 1ο έτος Ιανουαριος του 1111. Εξ'άλου μπορω και να κλεψω μερικα νουμερα ,τι διάολο;. Ενα παιδι μικρο ειμαι. Σε λιγο τελειωνουν οι αριθμοι και μενει μονο η φραση "Φτου και βγαινω". Μετα θα ψαξω. Ξερω δεν θα βρω κανεναν σας. Μαθατε να κρυβεστε καλα οπως και η ευθυνη σας. Ομως θα αφησω απροστατευτη την φωλια μου. Μπορεις να ερθεις και να φτυσεις. Αν εισαι ο τελευταιος σωσε και τους υπολοιπους. Φτου Φτου ξελευθερια πρεπει να πεις.Έστω φτυσε και τρεχα θα το καταλαβω εγώ. Μην πεις την λεξη ξελευθερια ξερω σε γεμιζει με απογνωση. Θα κλεψω ομως στο ειπα. Το οτι αποδεχθηκα τον ρολο μου στο παιχνιδι ειναι προφανες. Ηταν για να με αναζητηστε εσεις τωρα. Εγω επαιξα και κερδισα ,τα μαζεβω φευγω. Μαλωστε μεταξυ σας για το ποιος θα κρυψει. Ποιος θα δωσει εναν ξεκαθαρο λογο να κρυβεστε. Και αυτο ειναι εξελιξη. Αυτο που σας ενωνει. Αποδοχη της σχεσης με τον χώρο που καταλαμβανετε. Μικρος χωρος μικροσκοπικος. Ξενος οχι δικος σας. Φυλαξτε την τρυπα μου να ριχνω κανα λουλουδι οταν επιστρεψω. Σηκώστε και ενα αγαλμα απο πανω να φαινεται πως εκει υπηρχε ενας ανθρωπος. Σχεδιαστε το με λεπτομερεια ομως. Οπως και η ατελεια. Μεσα σε ημιτελη πραγματα κρυβεται η τελειοτητα. Σε αυτα που ειναι απολυτα ,η μιζερια. Τα προσωπα τα γεματα ειναι βαρετα. Καντε μου ενα προσωπο αδειο λοιπον. Αυτο επιθυμω ,ενα προσωπο κουφιο διαμπερες. Ας εχει λεξεις κρεμασμενες με σκοινιά αντι να εχει χαρακτηριστικα. Σαν μαριονετες να ακροβατουν με σκοπο. Να γραφουν "Κοιταει" στην θεση των ματιων. "Αναπνεει" στην θεση των χειλιων. "Οσφρυζεται" στην θεση της μυτης. Ξεκαθαρα πραγματα. Στην θεση της καρδιας αν αποφασισεται να μου κανετε. Θελω να γραφει "Πολεμάει" . Ευχαριστω.

esta verdade
não tem idade
não tem idade
ai esta verdade
ai esta verdade

Παρασκευη 2 του Βλεφαρη 2068. Μα που βρισκομαι; Ειμαι σε ενα δωματιο που δεν εχει τοιχους. Ξεχασα πως τελειωσαν ολα. Ειναι διάφανο ευρύχωρο μα ενα δωματιο ξενο. Βλεπω την θαλασσα. Δεν ειμαι εγω εκει μεσα σιγουρα. Αυτη η παραγραφος ειναι η εγκαταληψη. Επιλογος που λενε. Τι σημαινει επιλογος ειναι η επιλογη; Ωχ μωρεεε αυτο το παιχνιδι με τις λεξεις. Και εγω αν θελω τωρα να τελειωσω; Αφου σου ειπα δεν ειχα χρονο να διαβασω τους ορισμους. Αν ειναι επιλογος θα πρεπει να κρατησω κατι δικό μου; Αντε παλι με τις λεξεις. Ομορφος/ασχημος. Αντιφαση / Αποδοχη. Παρορμητισμος / Παραδοχη. Εσυ ολο λες λες και τιποτα δεν κανεις. Και εγω ολο πρεπει να κρυβομαι για να σε φανερωσω. Ειναι δυσκολος ο χειμωνας στα νησια ξενε. Οχι επιλογη αλλα διανόηση. Αυτη η παραγραφος ειναι η εγκαταληψη. Ενωθηκε με τις προηγουμενες μετα απο χρονια. Την ρυμουλκησε ενα σαπιοκαραβο στα ανοιχτα του Αιγαιου ακυβέρνητη. Οταν ρωτησανε τον βαρκαρη βρηκες τιποτα μεσα στο σκαφος απαντησε σκεπτικος:
"Λέξεις" ..."Λεξεις νεκρες μπαλωμενες στο σκαρι της". Και συνεχισε: Το "Λ" να φλερταρει με τον αγερα κυριε πολισμάν. Το "Ξ" απλωμενο σαν σκαλοπατι που δεν έβγαζε ουδαμού. Και δυο "Η" αγκαλιασμενα ζεστα να σχηματιζουν ανεμοσκαλα προς τα συννεφα.
Και εσυ που γραφεις ποιος εισαι; Ειμαι το αγαλμα πανω απ'την τρυπα και ας μην το πιστευεις. Δεν ξερω τι να πιστεψω πλεον,πες μου. Ακουσε με αφου αυτο θελεις:
Εχω καρδια. Και ας σου ειπα οτι δεν εχω. Εχω στιγμες. Και ας περασε ο χρονος απο πανω μου να τις καπελωσει. Εχεις χρονο να μιλησουμε ομως; Χμμμμ τι θελεις να πουμε; Να πουμε για το καλοκαιρι. Μην γινεσαι αφελης,ειναι ακομα χειμωνας εξω. Κοιτα δεν περπαταει κανεις. Ναι αλλα υπαρχεις εσυ μιλησε μου. Ακου στο απεναντι σπιτι που εκεινο το κοριτσι τραγουδαει "ai esta verdade" ειναι χειμωνας σου λεω. Μα γιατι πρεπει να τελειωσουν ολα ετσι; Γιατι ειναι αυτη η πολη. Γιατι εχω πλουτο μεσα απ'την φτωχια της. Εχω χτύπους κατω απ'τα σιγηλα της βηματα. Εχω βαρος μεσα απτην ελαφροτητα εκφρασης της. Τι ενοεις βαρος ,πες μου τι εχεις πες. Εχω γερασει αυτο ειναι ολο. Δεν εχεις γερασει ελα κοιτα τον καθρεφτη. Ασε με να κατευθυνω τα δαχτυλα στο πρωσοπο σου. Αγγιξε το να δεις ειναι τοσο απαλο. Δεν σου ειπα το πιο σημαντικο... Πες μου επιτελους θελω να ξερω.
Γιατι θελεις να ξερεις; ,αυτο ειναι το πιο σημαντικο. Αυτο ειναι ολο; Γιατι εσυ ειμαι εγω και εγω... Ακουσε με ξένε... Ακουω μιλησε μου επιτέλους ξεκαθαρα!
"esta verdade ...não tem idade"

Ο Αναλόγος

Δεν μπορω να γραψω. Για να γραψω θα πρεπει να διαγραψω. Για να ακουστω θα πρεπει να βγαλω κραυγη. Μα η μιλια μου ειναι σιωπη. Η φωνη σου αρετη. Και ο χρονος κουφαθηκε χθες , νωρις απο πρωι.
Δεν μπορω να γραψω. Να σβησω να φτυσω μπορω μα πρωτα απ'ολα ας επι-ζησω. Τα ματια μου δακρυζουν γιατι βαζω απ'αυτην την κρεμα. Ανορεξόλ την λενε. Γραφει στην συσκευασια η λοσιόν: "Πρωι-βραδυ αλλα προσοχη μην παει στα ματια".
Ειναι για τα ματια ομως πως να μην παει;. Αν δεν την βαλω βλεπω μόνο πρασινα. Οταν την φοραω βλεπω ασπρομαυρα (κανονικα) ομως ρεει απο αυτα στιφρή η πραγματικοτητα. Στις ενδειξεις αναγραφει "Καταθλιψη". Στις αντενδειξεις"Δυστηχια". Μπορεις να αποφασισεις τι απ'τα 2 θελεις. Αναλογως σε ποιο ματι θα βαλεις περισσοτερη.
Τον γιατρο οταν τον επισκεφθηκα μου ειπε:
"Κοιταξε αυτον τον πινακα και πες μου τι βλεπεις μέσα". Οταν απαντησα:
"Την ζωη να χαροπαλευει με τον θανατο σε μια αμμουδια γιατρέ" τον χαζεψε και αυτος αλλα εφυγε αξαφνα. Μετα απο 10 λεπτα τον ειδα με μαγιο ταγκα μεσα στον πινακα να μου κουναει τα χερια. Σκαρφαλωσε στην κορνιζα και εκοψε απο εκει ενα κομματι της. Σχηματισε στην αμμο την πρόταση "Ερχομαι να σου πω" και τον περιμενα με ανυπομονησια.
"Λοιπον γιατρε;" ρωτησα αμηχανα οταν εφτασε. Δαγκωσα τα 10 δαχτυλα μου. Πηγα να αρπαξω και τα δικα του μα ...: "Στασου..."
"Ειστε ενας χαρουμενος ανθρωπος μίστερ" αποφανθηκε καθυσηχαστικα και εχωσε τα δαχτυλα του στο στομα μου ξανα.
Μιλουσε σπαστα Ελληνικα. Τα δαχτυλα του ειχαν γευση απο καναβουρι. Στους τοιχους ειχε φωτογραφιες του Λενιν. Του απαντησα:
"Και εσεις ετσι μου φαινεσται γιατρε" και ξαπλωσα πιο ανετα στον δερματινο καναπε. Αναζήτησα την ετικετα του. Εγραφε "Σύννεφο απαλο το φτιάξαν αγγέλοι / μειντ ιν Σουρεάλα"
Ο γιατρος στο γραφειο του ειχε ενα τηλεφωνο με πολλα κουμπια που πανω εγραφε αριθμους σε γραματοσειρα Καριέρ Γκρικ. Η συσκευη στην οθονη της ειχε την οικογενεια του γιατρου και σαν λεζαντα υπηρχε η λεξη "Καριερα". Κατω απο καθε νουμερο υπηρχε μια φωτογραφια. Απ'το 1 μεχρι και το 9 χαρουμενα προσωπα απο ασθενεις. Στον αστερισκο μια φωτογραφια ενος ανθρωπου νυσταγμενου. Στο κουμπι "Επαναληψη" κατι ακανονιστο. Ενας ανθρωπος με δυο κεφαλια. Βαρετος εγραφε το ενα του κεφαλι. Ενδιαφερον το αλλο. Χμμμμμμ...
"...μμμμα φυσικα,πως θα μπορουσα διαφορετικα;" ανταπεδωσε φουσκωνοντας απο αλλαζωνια και εγνευσε προς το ρολοι τοιχου ατροπα.
Ειχε εναν κουκο μεσα του που εκλεγε αντι να κανει κουκου. Το κοιταξε τοσο εντατικά που οι δεικτες του σχηματισαν την λεξη"Ε-Λ-Ε-Υ-Θ-Ε-Ρ-Ω-Σ-Ε-Μ-Ε" στην θεση των αριθμων. Παραξενο ρολοι. Υπηρχε και 3ος δεικτης αλλα κολυμενος αναμεσα στα δυο "Ε" σαν θαυμαστικο πλαγιασμενο τυπου "italic" , να τονησει τι;. Οταν ανοιξα την πορτα να φυγω τον ενιωσα πισω μου ματωμενο στο πατωμα τον γιατρο και τον κουκο να τσιμπολογεί απ'το πουκαμισο. Λιγο πριν καθοταν σε μια τεραστια καρεκλα που εκανε περιστροφες ανεπαισθητα φορουσε ενα λευκο πουκαμισο πουα και ζωγραφιζε σπιτακια στο μπλοκακι του. Κοκκινες οι βουλες τις μετρησα 112 οταν μπηκα. 113 μαζι με τον ηλιο στο μπλοκακι του που τον ειχε αφησει ημιτελη.Δεν προφτασε να βαλει της ηλιαχτιδες. Ολα ηταν κοκκινα εκει μεσα. Με 12% πρασινου στο ταβανι. Προσθεσα και αλλες 114 στην πλατη του οταν μπορεσα να τον δω ξαπλωμενο. Το πουκαμισο του ειχε 226 βουλες λοιπον. Μια μεγαλη ατεριαστη με τις αλλες σχηματιζε ενότητες στα μπρατσα του. Τις 12 τις εφαγε ο κουκος. Καντε εσεις τις πραξεις ,ενταξει; Εγω πρεπει να φυγω απο'δω μεσα τώρα!
Εκλεισα την πορτα και ακουσα την φωνη του αβρα να ακολουθει τα σκαλοπατια.

<-Για<-Τι<-Φευ<-γεις<-μα<-λα<-κα;(1οςοροφος).
Νο->μι->ζεις->πως->μπ->ορ->είς?(Ισογειο).

Ανοιγμα της εξωπορτας και φλογερος ηλιος πολυχρωμος ζαβολιάρης. Ψευτης. Εκατσα ακινητος μεχρι να βραδιασει. Σε αλλα μπλοκακια δυο τρεις με πρασινες στολες γραψαν λιγο πριν νυχτωσει:
"Υποπτος για κλοπη των κύκλων του γιατρου"
Οταν πραγματι νυχτωσε και με ειχαν ψαξει εξονυχυστικα κλεισαν την αναφορα καπως ετσι:
"Ακατορθωτος ως προς την συλληψη καθως δεν εχει σχημα"
Δεν μπορω να γραψω γιατι εχω κουραστει να ακουω αυτους τους κτυπους:
"Τακ" (γραψε)
"ΤΟκ" (σβησε)
"Τικ" (Σκεψου)
"Τοκ" (φυγε)
"Τακ" (ελα)
"Τικ" (γελα)
"Τοκ" (κλαψε)
"Τακ"(θυμησου)
"Τικ" (ξεχνα)
Δεν μπορω να γραψω γιατι πρεπει πρώτα να σβησω. Πανω στο μαυρο αλογο θα ηταν γαματο αν μπορουσα εστω να κλασω για λιγο. Ακου τι λεει ο μαλακας "να κλασω". Ναι αλλα γιατι δεν καταλαβες ποσο πολυ πιεστηκα για το κατα;. Ζορίστηκα εκει πανω πως το λέμε;. Περα σκατα λεξεις ανοχης. Αν θελεις να σεβομαι το ζωντανο να αλλαξεις το χρωμα του επιτελους. Την πηρα την κρεμα μου σημερα αλλα αυτο ειναι πρασινο παντα. Πρασινο και ψωφιο αναμεσα σε κατι θαμνους. Αναρωτιεμαι πως μπορει και μας κουβαλαει το δυστηχο. Πως δεν γελανε ολοι οι κατοικοι της Σουρεαλας που ειμαστε πανω σ'ενα πρασινο νεκρο αλογο. Και ειμαστε χαρουμενα σιωπηλοι το ακουμε να καλπαζει μονο εμεις υπερηφανο. Μεσ'το αμαξι κανει τσουχτερο κρυο. Πιο πολυ απ'εξω ομως ε;. Ας ανοιξω το παραθυρο μπας και μπει κανα νυχτοπουλι.
Ωπ! ο κουκος του γιατρου. Ας σπασει την σιωπη φτερουγιζωντας στα προσωπα μας να κουτσουλισει εκει γράμματα , οσα θελει. Το ενα "Ω" στον δικο μου ωμο. Το "Δ" στον δικο σου. Το "Η" να το κανει μοιρασια ας κρατησει για μια στιγμη την αναγκη του. Το μισο στο στομα σου. Το αλλο μισο βαθια μεσ τ'αυτια μου.
Οπισθοδρομικο να πηγαινεις μπροστα πατωντας πανω στο πλακακι που γραφει"Send/Recv". Δεν γινεται να σπασει οσο και αν πηδας πανω του. Αντε και το καταφερες,τι θα γινει νομιζεις; Θα βγουνε λεξεις οπως "anal-ogos". Οχι δεν ειναι αυτες που εχεσε το πουλι. Τι δουλεια κανεις; Ειμαι ενας αναλόγος. Και τι ειναι αυτο, δεν το βαριεσαι;